خویشتن داری - سلطه
از ویکی زروان
(تغییرمسیر از سلطه)
اصل انضباط
- تعویق لذت به توانایی من برای کنترل خواست، و در نتیجه به امکانِ سازماندهی هدفمندِ کردارها در مسیر زمان منتهی میشود.
- این قدرتِ چیرگی بر خواست و امکانِ تنظیمِ درونزاد آن را انضباط مینامند.
انضباط به دو شکل دیده میشود:
- الف) من یا زیر تأثیر متغیرهایی بیرونی و عواملی سلطه گر خواست های خود را سازماندهی و تنظیم میکند،
- ب) یا این کار را به شکلی خودجوش و بر اساس مرکز درونی خویش به انجام میرساند.
در حالت اول انضباط را سلطه و در حالت دوم آن را خويشتنداری مینامیم.
سلطه گری
- نیاز به زیستن در شرایطی امن و قابل پیشبینی، تنها با دست شستن از انتخاب های شخصی و حل کردن خود در زمینه ی اجتماعی ممکن میشود.
- پس، سلطه برای حفظ پایداری جامعه و برآورده کردن نیازهای همگانی ارزشی بیش از خویشتنداریِ خودمدارانه دارد.
تله ی ملکوس
- من به ماشینی هنجارین در دست نهادهای هنجارساز تبدیل میشود که رفتارش توسط قواعد آماری سطح اجتماعی تعیین میشود.
راهبرد جمشید
- من با بهره جستن از خویشتنداری کردار خود را به نظامی سازگار و خودساخته از قواعد اخلاقی و راهبردهای اجتماعی مجهز میسازد، بی آنکه این عناصر را به طور مستقیم و ناسنجیده از محیطش وامگیری کند.
پرسش
- تفاوت سلطه و خویشتنداری در چیست؟
- کدام یک قدرت بیشتری را پدید میآورند؟
- چرا به لحاظ آماری بیشتر مردم سلطه پذیرند نه خویشتندار؟
تمرین
- عناصر قدرت اجتماعی خویش را تحلیل کنید و ببینید سلطه در آن نقش مهمتری ایفا میکند یا خویشتنداری؟
- چطور میتوان با خویشتنداری قدرت و انضباطی نیرومندتر از سلطه را پدید آورد؟
