منشهای نوشتی و نانوشتنی

منشها را مى توان بر حسب صورتبندي شدن يا نشدنشان در اين نظامهاي نمادين، به دو گروهِ نوشتنى و نانوشتنى تقسيم كرد.

‌ الف) منشهاى نوشتنى آنهايى هستند كه قابليت رسوب كردن در نظامهاي نمادين ارتباطى را دارند و مى توانند مستقل از ذهن حاملشان در اين مجراها به صورت نهفته باقى بمانند. تمام منشهاى علمى و بخشى از منشهاى شعرگونه در اين مجموعه جاى مى گيرند.

ب) منشهاى نانوشتنى، آنهايى هستند كه به دليل پيچيدگى عناصر معنايى درونشان، به نمادهاى ثبت كننده ى گفتمان قابل ترجمه نيستند. انتقال اين منشها فقط زمانى موفق است كه شرايط وقوع ارتباط يا مجارى ارتباطى كمكى - مانند حالت چهره و حركات بدن - اطلاعاتِ اضافىِ مورد نياز براى رمزگشايىِ منش را در اختيار مخاطب قرار دهد.

تمام منشهاى نانوشتنى، از نوع شعرگونه هستند، اما همه ى منشهاى شعرگونه نانوشتنى نيستند.

خودِ شعر و تمام آثار هنرى حامل منشهاي مبهم و پيچيده اي با ارزش زيبايی شناسی هستند كه از مجراي نمادهايی – گاه تصويري و موسيقايی - «نوشته» می شوند.