جم؛ ابزار شناخت پیوستار هستی

دومين ويژگی جمها، يعنی اتكاي آنها بر تفاوت و تثبيت شدنشان بر ضديت ميان دو قطبِ جمع ناشدنی، نيز از همين جا برمیخيزد. چرا كه نظام شناختی ما براي تشخيص، ارزيابی، و پردازش دوشاخه زايی هايی كه به «تقارنِ شكسته شده» دلالت میكنند، نياز به رمزگانی ساده دارد. در ساده ترين حالت اين رمزگان دودويی است، و جمهايی را برمیسازد كه دو سرِ طيفی تقارنی را تشكيل میدهند، و در عين حال براي انكار ميانه ي اين طيف، و براي محو كردن و ناديده انگاشتن آن است كه تدوين شده اند. از اين رو، جم ابزاري است كه ذهن به كمک آن پيوستارهاي هستی شناختی را به دوگانه هاي گسسته ي شناخت شناسانه تحويل میكند، و به اين ترتيب پردازش اين زمينه ي پيوسته و در هم تنيده را ممكن میسازد.