عناصر/ روابط
سيستم، مجموعه اى از عناصر است كه با روابطى خاص به هم متصل شده اند.
هر عنصر، واحدى فيزيكى و عينى است كه خواص و كاركردى تجزيه ناپذير را دارا باشد.
هر رابطه، شيوه ايست كه يك عنصر بر عنصرى ديگر اثر مى گذارد و از آن اثر مى پذيرد.
در يك سيستم طبيعى -كه تنها بر مبناى قرارداد شكل نگرفته باشد،- ماهيت عناصر، و به ويژه جنس روابطى كه ميان آنها برقرار است، مرزبندى درون و برون سيستم را تعيين مى كند. عناصر سيستم روابطى را با هم برقرار مى كنند كه در مرز سيستم متوقف مى شود.
فرض كنيد سيستمى داشته باشيم كه عناصرش با برچسبِ (س) مشخص شوند. محيط هم انباشته از پديده هايى است كه مى توانند به عنوان عناصر محيطى و چيزهاى بيرونى در نظر گرفته شوند. اگر اين عناصر محيطى را با علامت (م) نشان دهيم، مى بينيم كه حد فاصلى بين روابط (س-س) و (م-م) وجود دارد. اين حد، جايى است كه عناصر سيستم با محيط مربوط مى شوند و رابطه اى از نوع (س-م) را ايجاد مى كنند.
مرز سيستم، جايى است كه روابط ويژه ى درونى سيستم (س-س) جاى خود را به حالت گذارى (س-م) مى دهد كه به روابط خاص محيط (م-م) ختم مى شود. محيط، مى تواند سيستمهاى ديگرى را در بر بگيرد، اما خودش زمينه اى بىحد و مرز و بيكرانه است كه تكثرى غيرقابل پيش بينى از عناصر و روابط را در خود جاى مى دهد. بنابراين محيط را نمى توان به عنوان نوعى سيستمِ فراگير در نظر گرفت.
