نمایش مبدأ برای انگاره ـ خودانگاره

[[من ـ دیگری]]   ، [[جم]]    ، [[فراز]]
===اصل آينه=== 
* تصویر ذهنى من از دیگرى، انگاره، و تصویر ذهنى من از من، خودانگاره نام دارد. 
* اندرکنش من و دیگرى در حوزه ى [[بازنمایى]] باعث مى شود تا تصویر ذهنى من از «من» و «من از دیگرى» در قالبى زبانى رمزگذارى شود. 
* من و دیگرى تصاویر از یکدیگر را در خود منعکس مى کنند و چگونگى بازتاب یافتن خود در دیگرى را نیز بار دیگر بازنمایى مى کنند. پس، انگاره و خودانگاره در واقع مدارهایى از تشدید بازنمایى هستند که [[خودآگاهى]] و نظام هایی ارتباطى مانند زبان را همچون محصولى جانبى پدید مى آورند. 
* خودانگاره و انگاره ساختارهایى مشابه دارند و به شکلى همخوان در دستگاه نشانگانى یکسانى رمزگذارى مى شوند. هر چند یکى از آنها (خودانگاره) براى من اهمیتى محورى دارد و دیگرى (انگاره)همچون ابزارى براى مدیریت آن عمل مى کند.


==='''از خود بیگانگی'''=== 
:من، همان خودانگاره است. خودانگاره برآیندی از انگاره است. پس من به انگاره اش در چشم دیگری فرو کاسته میشود. 


==='''[[تله]] ی ديو سپید'''=== 
:جلب توجه دیگری و برساختن انگاره ای شایسته از هستی داشتنِ درست و شایسته مهمتر قلمداد می شود. من ایجاد تصویری دلپسند از خود را به دلپسند بودن در واقع ترجیح می دهد. 


==='''[[راهبرد]] رستم'''=== 
:هستی داشتنِ بی مهابا و بی پروا، یعنی باور به این که اگر شکل هستی من ارزشمند و نیرومند باشد انگاره و خودانگارهام هم خود به خود در چشم دیگری شایسته و سزاوار خواهد شد، و اگر نشد هم چندان مهم نیست!


==='''پرسش'''===
* عناصر تشکیل دهنده ی انگاره و خودانگاره چه چیزهایی هستند؟ 
* آیا میتوان سیر تکاملی برای ظهور و دگردیسی این دو ترسیم کرد؟ 
* آیا میتوان به وجود چهار لایه انگاره و خود انگاره در سطوح فراز قایل بود؟


==='''تمرین'''===
* از دیگران انگاره بگیرید و خودانگاره ی خود را در هر چهار سطح فراز ترسیم کنید. 
* آیا میتوانید به نقشهای از خودتان دست یابید؟