نمایش مبدأ برای آشکارگی-بازنمایی

==='''اصل دوگانگی ادراک [[هستی]]'''=== 
* [[مهروند]] در کل به دو صورتِ '''آشکارگی''' یا '''بازنمایی''' فهم میشود.  
* آشکارگى به سطحى پیشازبانى، حسى و مستقیم از شناخت دلالت مى کند، که تنها بخشى از آن در قالب زبان صورتبندی مى شود و این بخش اخیر بازنمایى را بر مى سازد.  
* توافق اجتماعى بر سر معانى و شکلگیرى هنجارهاى شناختى در اطراف هسته ى بازنمایى شکل مى گیرند.  
* آشکارگی ادراکی کل گرا، غیرزبانی، ترکیبی و مرتبط با پردازش هیجانی ـ عاطفی است.  
* در حالی که بازنمایی ساختاری جزءگرا، زبانی و تحلیلی است و با دستگاه پردازش عقلانی ـ منطقی ارتباط دارد. 


==='''تحويلگرايی شناختی'''=== 
* بازنمایى و آشکارگى قابل تحویل به هم هستند، یا یکى از آنها اصالت و عمقى بیش از دیگرى دارد. 
* یعنی یکی از این دو از دیگری عمیق تر، درست تر، واقعی تر و ذاتاً کارآمدتر است. 
* از این رو می توان یکی را مشتقی از دیگری یا شکلی ابتدایی تر و ناقص از دیگری دانست.
 

==='''[[تله]] ی [[سنمار]]'''=== 
* درآمیختن آشکارگى و بازنمایى منجر به ابهام در بازنمایى یا محدودیت در آشکارگى مى گردد. 
* این در شرایطى رخ مىدهد که عناصر ادراکى یکى از این دو به دیگرى فروکاسته شود.


==='''[[راهبرد]] [[چیستا]]'''=== 
پذیرش این که برخى چیزها به طور شهودى و برخى چیزهاى دیگر به شکلى عقلانى و مستدل فهمیده و پذیرفته مى شوند.

 
==='''پرسش'''===
* ارتباط میان بازنمایی و آشکارگی با مهروند چیست؟  
* آیا مىتوان از این نکته که آشکارگى و بازنمایى به امورى بیرون از من ارجاع مى دهند، نتیجه گرفت که جهانى خارج از ما وجود دارد؟  
* چرا من با دو شیوه با مهروند ارتباط برقرار میکند؟  
* چگونه دو سیستم پردازنده ی عاطفی و عقلانی با این دو جلوه از مهروند چفت و بست میشوند؟  
* آیا مى توان فلسفه اى بر مبناى آشکارگى بنا نهاد؟ 


==='''تمرین'''===
: چیزى را که مى دانید یا مى فهمید در نظر بگیرید و عناصر آشکارگى و بازنمایى آن را از هم تفکیک کنید