نمایش مبدأ برای گفتار - گفتگوی درون

==='''اصل گفتوگو'''=== 
* زبان، نظامی از نشانگان ـ معانی است که برای ارتباط میان من و دیگری [[تکامل]] یافته است. 
* بنابراین گفتوگو و سخن تنها در زمانی کارآیی دارند که توسط من تولید شده و انتقال معنایی به [[دیگری]] را آماج کرده باشند. 
* با این وجود، بخش مهمی از روندهای پردازشیِ منتهی به انتخابهای رفتاری، زیر سایه ی شکلی از گفتوگو انجام می پذیرد که در آن من با من سخن میگوید و دیگری اصولا غایب است. این شکل از کاربردِ زبان را '''گفتوگوی درونی''' مینامیم. 
* گفتوگوی درونی در دوران نوزادی و کودکی به عنوان ابزاری برای درونی ساختن زبان و تسلط بر آن کاربرد دارد. اما پس از چیرگی من بر زبان و مسلط شدن بر ارتباط های نمادین با دیگری، کاربرد آن تنها به ظهور زنجیره هایی غیرضروری، ناکارآمد و محدود کننده منتهی میشود که [[فرآیند]] [[پردازش اطلاعات]] [[خودآگاه]] را به طور دایم [[رمزگذاری]] میکند و به این ترتیب آن را کند ساخته و به نمادهای زبانی فرو میکاهد. 
* در گفتوگوی درونی من دو پاره شده و یک بخش از آن با بخشی دیگر که نماینده ی «دیگریِ تعمیم یافته» است، سخن میگوید.


==='''زبانمداری'''=== 
* [[تفکر]] همان سخن گفتنِ خاموش است. 
* تنها شکلی از اندیشه اصالت و ارزش دارد که به زبان تبدیل شود و در قالبی کاملا خودآگاه بیان گردد.


==='''[[تله]] ی [[کَرپَن]]'''=== 
* بدنه ی اصلی اندیشه به خاطر ترجمه ناپذیری یا [[فرو کاسته نشدن]] به زبان، بی استفاده باقی می مانند و در نتیجه [[ددستگاه انتخابگر]] من با فشرده و چروکیده شدن بر محورِ کوچکِ زبان و گفتوگوی درونی، در عمل از کار کردن باز می ایستد و ناگزیر از قواعد اجتماعی و [[هنجار - ناهنجار|هنجارینِ]] پیش تنیده در زبان پیروی می کند. 
* زبانى شدن تفکر، و غلبه ى شیوه ى ارتباطىِ [[من - دیگری]] بر مجراى ساده تر و زیربنایى ترِ اندرکنش من ـ من، باعث میشود امکان اندیشیدن به چیزهایى ناگفتنى از میان برود.
<br />

==='''[[راهبرد]] [[بیدل]]'''=== 
:بازی با زبان و فروکشیدنش در زمینه ی تصاویر و قلمروی فرازبانی، تمرکز بر اشکال دیگر اندیشیدن در شرایط حدی و گریختن از گرانش زبانمداری.


==='''پرسش'''===
* گفتوگوی درونی از نظر ساختاری چه شباهتی با گفتوگوی عادی دارد؟  
* دیگریِ تعمیم یافته ای که شنونده ی گفتوگوی درونی است، از کجا آمده است؟  
* آیا میتوان بدون گفتوگوی درونی به چیزی خاص فکر کرد؟  
* بچه قبل از یادگیرى زبان چگونه مى اندیشد؟  
* چرا به هنگام تنهایى گفتوگوى درونى شدیدتر مى شود؟  
* در چه شرایطى گفتوگوى درونى متوقف مىشود؟  
* در این شرایط رفتارمن تا حدى هنجارین است؟ 
* چرا در شرایطی بحرانی که خطری نمایان میشود یا تصمیم گیری سریع و شتابزده و در عین حال دقیق ضرورت مییابد، گفتوگوی درونی از میان میرود؟ 


==='''تمرین'''===
* چطور فکر مى کنید؟ 
* آیا با خود حرف مىزنید یا تصاویرى را پیش چشم مجسم مىکنید؟ 
* به خود چه مى گویید که پیشاپیش آن را نمى دانستید؟