نمایش مبدأ برای همسانی - ناهمسانی

[[شباهت ـ تفاوت]]    [[تکرار ـ تغییر]]     [[تقارن ـ شکست تقارن]]
==='''اصل ناهمسانی''':=== 
:هیچ بخشی از [[مهروند]] با هیچ بخش دیگری از مهروند دقیقاً همسان نیست، و این مهمترین وجه شباهت حاکم بر سراسر هستنده هاست. زیرواحدهای [[کرانمندی]] از [[هستی]] که توسط دستگاه شناختی ما در قالبی زمانی ـ مکانی محدود شده و در قالب [[نمود]]ها به شکلی کرانمند شناسایی میشوند، دستاورد شکسته شدنِ تقارنی هستند که شناخت به هستی تحمیل می کند. با وجود این، [[تقارن]] نهفته در هستی 
بر همسانی و شباهت و تکراری بودن [[چیز]]ها و [[رخداد]]ها مبتنی نیست. برعکس، هستی زمینه ای از [[روند]]ها و هستنده ها را در بر میگیرد که همگی منحصر به فرد و ویژه هستند. 


همسانی و ناهمسانی، آنگاه که در نظامهای زبانی رمزگذاری شوند، شباهت و تفاوت را برمیسازند و در آن هنگام که در پیوند با جمِ [[پویایی ـ ایستایی]] به پدیدارها منسوب شوند، در قالبِ تکرار (وجهِ پدیداریِ همسانی) یا تغییر (وجه پدیداریِ ناهمسانی) نمود مییابند. 


==='''توهم همسانی''':=== 
:دستگاه شناختی من بر اساس پردازش شباهتها و استخراج الگوهایی از درون موارد تکراری و شبیه به هم کار میکند. در نتیجه شکستن تقارن بر اساس رده بندی شباهتها، و نه تأکید بر تفاوتها، سازمان یافته است. از این رو، دستگاه شناختی در زمینهای پیوسته از هستنده های منحصر به فرد، اما همسان/ متقارن، ناهمسانی هایی را تشخیص میدهد، پردازش و رمزگذاری می کند، و در نهایت می آفریند. 
این ناهمسانی ها معمولا به خودِ هستی و مهروند منسوب میشوند. 


==='''تله ی بِندو''':=== 
:تأکید بیش از اندازه بر همسانی یا ناهمسانی، به اختلال در شناسایی منتهی میشود. ذهنی که نتواند خود را از جمِ همسانی ـ ناهمسانی جدا کند و این دو را در مرتبه ی ابزاری برای رمزگذاری هستی به کار بگیرد، هستنده ها را در ذات خود همسان یا ناهمسان خواهد پنداشت و در نتیجه راه به شناسایی درست 
و کارآمدشان نخواهد یافت.

==='''راهبرد جاماسپ''':=== 
:به کارگیریِ آگاهانه و خودمدارانه ی همسانی و ناهمسانی همچون ابزاری برای رده بندی هستنده ها، مدیریت مفاهیم، و پیکربندی قواعد حاکم بر هستی، بی آن که آن دو همچون اموری ذاتی یا مطلق اعتبار یابند. توجه به این نکته که هستی از ریزه کاریها و زیرواحدهایی کاملا ویژه و یکتا و تکرارناپذیر تشکیل شده و با وجود این، تمام تفاوتهای قابل تشخیص میان این زیرواحدها آفریده ی ذهن شناسنده هستند، نه ماهیت بیرونی خود چیزها و رخدادها. دیدنِ همزمانِ تقارنِ حاکم بر کل هستی، و ناهمسانی نهفته در اجزای آن.

 
==='''پرسش'''===
* چگونه می توان تقارن هستی و ناهمسانی فراگیر هستنده ها را با هم آشتی داد؟ 
* این که شناخت بر اساس پردازش شباهتها تفاوتها را میآفریند، یعنی چه؟ 
* آیا میتوان نظامی از شناسایی را بر اساس تقارن یا ناهمسانی بنا نهاد؟ 
* چرا شکست تقارن در هستی و همسان پنداشتن هستندهها تا این اندازه رایج است و نه واژگونهی آن؟


==='''تمرین'''===
* چیزها و رخدادها را بنگرید و تفاوتها و شباهتهایشان را با یکدیگر تشخیص دهید. 
* دریابید که چگونه بر این مبنا آنها را ردهبندی و پردازش میکنید. 
* چه گامهایی از شکست تقارن این پردازش را ممکن ساخته است

[[File:7.JPG|center]]