نمایش مبدأ برای افسوس - آرزو

==='''اصل لغزش بر اکنون'''=== 
* در شرایط [[اختگی]]، [[غیابِ]] [[امر مطلوب]] با برساختنِ روایتی و تصویری از [[حضورِ]] آن در گذشته یا آینده جبران می شود. 
* این دو روایت را به ترتیب افسوس و آرزو مینامیم. 
* این دو روایت شیوه هایی هنجارین هستند برای کاستن از فشار [[تنش]] و نادیده انگاشتنِ غیابی که در اکنون مستقر شده است.
<br />

==='''توطئه ی مرگ اکنون'''=== 
* اکنون ماهیتی مشکوک و غیرقابل اعتماد دارد و جز نقطه ای بر سر راه تبدیل آینده به گذشته نیست.  
* از این رو، غیابِ نهفته در آن و تنشِ ناشی از آن اصالتی ندارد.  
* نسخه ها و روایت هایی نمادین و زبانی شده که آن را در گذشته و آینده [[بازنمایی]] می کند و معمولا بر حضور امر مطلوب تأکید دارد،  ارزشمندتر و اصیلتر هستند. 


==='''[[تله]] ی [[مَرشون]]'''=== 
* من با محروم شدن از ارتباط مستقیم و سرراست با اکنون، راهی برای سازگاری با تنش و رویارویی با غیاب پیدا نمی کند و در نتیجه ناگزیر به [[گریز]] از تنش پناه می برد.
<br />

==='''[[راهبرد]] [[نرسه]]'''=== 
ایستادنِ سرسختانه بر اکنون و خیره شدن به تنش و غیابی که در بطن آن خفته است، تنها راه رویارویی با [[ناتمامیت]] و [[سازگاری]] با تنش است. 


==='''پرسش'''===
* ساختارهای ادبی و زبانیِ برساخته شده در مورد گذشته و آینده چه تفاوتی با هم دارند؟  
* آیا میتوان افسوس و آرزو را [[منش]] هایی در سطح فرهنگی دانست؟  
* آیا ساختارها و مضمون هایی مشترک در این دو رده از فرآورده های نمادین وجود دارد؟ 


==='''تمرین'''===
* گریزهای عمده ی خویش از تنشها را به یاد آورید. 
* آیا پس از گریختن از برابر تنش افسوس و آرزویی را تولید کردید؟ چگونه؟ چرا؟ با چه ساختاری؟
[[File:50.JPG|center]]