نمایش مبدأ برای شهود؛ تفکر غیر زبانی

* شهود، یعنی تفکر غیرزبانی، با تمام مزایای تفکر و تمام ویژگی های غیرزبانی بودن. ِ
<br />

* تفکرِ شهودی نیز پا به پای [[زبان]]، در ذهن همه ی ما در جریان است. زبان می تواند سطحی از تفکر را مسخ کند و آن را در مقام تنها شکل رسمی، مجاز، مشروع و درست اندیشیدن برکشد، اما هرگز نمی تواند این پیروزی را جز در سطوحی محدود از [[خودآگاهی]] تحقق بخشد. 
<br />

* زبان، در ظهور مادی اش، چند ده گرم عضله ی نیرومند و پر سروصداست که در زیر پروبال یک ونیم کیلو عصبِ خاموش و آرام قرار گرفته است. شاید قیل و قال این فرزند جسور، آن پشتیبان بزرگ را آزرده کند و شاید چنین نموده شود که اصل زبان است و فرع مغز. اما به هر صورت چیزی بزرگتر از زبان و آنچه ادعا می کند، در این میانه وجود دارد.
<br />

* تجربه ی شهود، به طور منظم توسط همه ی ما درک می شود. در حالت معمول، شهود به صورت تفکراتی غیرزبانی و حاشیه ای و عجیب وغریب جلوه می کند که در فهمیدن خودآگاهانه اش دچار اشکال می شویم، اما این اشکال از اعتیاد خودآگاه مان به زبان برمی خیزد و نه از ناتوانی شهود در تولید اندیشه.