نمایش مبدأ برای نوع رفتار توليدشده

دستور منش، اطلاعات مربوط به تغيير رفتار حامل انسانى اش را در بر مى گيرد. بنابراين منشها را مى توان بر حسب نوع رفتار مندرج در دستورشان نيز رده بندى كرد.
يک راه براى رده بندى رفتارشناسانه ى منشها، توجه به مرجع كنش است. منشها را بر حسب زمينه ى ارجاع رفتارشان مى توان به منشهاى 
مربوط به [[من]]، [[ديگرى]] و [[جهان]] تقسيم كرد. اين سه نوع رفتار با حوزه هاى فرهنگىِ سه گانه ي بند پيشين انطباق دارند و ادامه ي آن محسوب می شوند.

معيارِ ديگرِ رده بندى منشها، درجه ي خودآگاهانه بودنِ رفتارِ صادرشده از آنهاست. منشهاى خودآگاه، آنهايى هستند كه با نظام هاي نمادين «وباره - بازنماينده ى» معنا صورتبندي مىشوند. اين كه منشها در اين سطح جديد بازنمايى مجدد بشوند يا نه، مى تواند به عنوان معيارى براى رده بندىشان مورد استفاده قرار گيرد. بر اين مبنا منشها به دو دسته ى خودآگاه و ناخودآگاه تقسيم مى شوند