نمایش مبدأ برای هستى ( تقارن ـ شکست تقارن )

'''کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی)'''

هستی ـ نيستی، کرانمندی ـ بی‌کرانه‌گی، همسانی ـ ناهمسانی
 
'''تعریف کوتاه و فشرده'''

اصل تقارن: هستى در آشكار‌گى خويش، تقارن محض است. بازنمایی است که این تقارن را می‌شکند و به پیدایش جفت‌های متضاد معنایی منتهی می‌شود. هستى در غیاب «من» زمينه‏اى پويا، آشوب‏گونه، فاقد مركز و بى‏شكل است. در آن، هر چيز با هر چيز ديگر و هر رخداد با هر رخداد دیگر همسان و هم‌ارزش است. يعنى در هر برش از زمان ـ مکان، شمار نامحدودى از گزينه‏هاى هم‏ارز و هم‌زور براى پويايى مه‌روند وجود دارد. آشكاره‌گى، شکلی از شناسایی است که این سویه‌ی کلی و فراگیر از هستیِ مرکززدوده و آشوب‌گونه را ادراک می‌کند. بازنمایی، اما، از خواست و اراده و مداخله‌ی هدفمند کنشگر در هستی برمی‌خیزد و از این رو ماهیتی مرکزدار و غایت‌گرا دارد و در همین راستا نیز تقارن یادشده را می‌شکند. 

''بداهتِ‌ شکست تقارن'': «شكست تقارنِ انسان‏واره‏اى»، كه شالوده‏ى شناخت ما را تشكيل مى‏دهد، در بطن هستى ريشه دارد.

''تله‌ی پيتْريامَنت:'' هستى چيزى انسانى است كه مانند من رفتار مى‏كند و به همين دليل هم من مى‏توانم با او وارد اندركنشى انسانى شوم و شكست‌هاى تقارنى را كه از من ناشى شده‏اند، به او نسبت دهم.

''راهبرد چيستا:'' پذيرفتنِ اين كه هستى و مه‌روند امورى فراتر از من هستند و از نظر سطح پيچيدگى، مقياس و ماهيت كاملاً با من تفاوت دارند.

'''تعریف تفصیلی'''

'''مراجع'''

'''تصویر، فایل صوتی، یا فیلم'''