درویشی - توانگری: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی «==='''اصل توانگری'''=== دارندگی، به برخورداری پیوسته و پایدار از منابع می انج...» ایجاد کرد) |
(←تله ی دَريوی) |
||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
* از این رو، بخشی دروغین از خودانگاره را برمی سازد. | * از این رو، بخشی دروغین از خودانگاره را برمی سازد. | ||
| − | + | ==='''تلهی دَيْوی'''=== | |
| − | برخورداری از حیثیت اجتماعیِ آمیخته با توانگری، حتی در غیابِ برخورداری از منابع، رمزگانِ مربوط به آن | + | * توانگری مانند هدف و غایتی عام در نظر گرفته میشود. |
| − | را در | + | * در نتیجه، من میکوشد تا برای برخورداری از حیثیت اجتماعیِ آمیخته با توانگری، حتی در غیابِ برخورداری از منابع، رمزگانِ مربوط به آن را در [[انگاره]] ی خویش [[بازنمایی]] کند. |
| − | ساختگی و نمایشی را به تماشاچیان عرضه | + | * به این ترتیب، انگاره به امری دروغین تبدیل میشود که دارندگی ای ساختگی و نمایشی را به تماشاچیان عرضه می کند. |
راهبرد اَشی: توانگری و درویشی همچون دو سویهی جمای اجتماعی در نظر گرفته میشوند که هیچ | راهبرد اَشی: توانگری و درویشی همچون دو سویهی جمای اجتماعی در نظر گرفته میشوند که هیچ | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۴
اصل توانگری
دارندگی، به برخورداری پیوسته و پایدار از منابع می انجامد، که در سطح اجتماعی رمزگذاری شده و به صورت توانگری نمود می یابد. توانگری ویژگیِ انگاره ای است که با رمزگذاری برخورداری از منابع، دارندگی اش را در شبکه ی روابط اجتماعی به نمایش می گذارد. در صورتی که این رمزگانِ نشانگرِ برخورداری از منابع غایب باشد، انگاره ی فردی درویش پدیدار می گردد. درویشی یا نشانگر محرومیت از منابع است یا علامت رمزگذاری نشدنِ دارندگی در قالب های هنجارین است.
ستايش فقر
شبکه ای از پیشفرضها (مانند اصل بقای قلبم) یا ارزشهای اخلاقی (مانند پای بندی به عدالت همچون برابریِ همگان در برخورداری از قلبم)باعث میشود تا من از رمزگذاری دارندگی، یا حتی برخورداری از منابعی که به توانگری می انجامد، ابا یا شرم داشته باشد.
تله ی دَريوی
- توانگری همچون امری نکوهیده مورد قضاوت واقع میشود.
- در نتیجه خودانگاره با رمزگانِ نشانگر محرومیت و غیاب منابع آراسته میشود و آن را همچون نمادِ حیثیت اجتماعی به کار می گیرد.
- معمولا این رمزگذاری در مواردی بروز میکند که محرومیت و غیابِ منابع به راستی وجود ندارد.
- از این رو، بخشی دروغین از خودانگاره را برمی سازد.
تلهی دَيْوی
- توانگری مانند هدف و غایتی عام در نظر گرفته میشود.
- در نتیجه، من میکوشد تا برای برخورداری از حیثیت اجتماعیِ آمیخته با توانگری، حتی در غیابِ برخورداری از منابع، رمزگانِ مربوط به آن را در انگاره ی خویش بازنمایی کند.
- به این ترتیب، انگاره به امری دروغین تبدیل میشود که دارندگی ای ساختگی و نمایشی را به تماشاچیان عرضه می کند.
راهبرد اَشی: توانگری و درویشی همچون دو سویهی جمای اجتماعی در نظر گرفته میشوند که هیچ یک به تنهایی ارزشِ خاصی ندارند. من خودانگارهاش را طوری مدیریت میکند که در عینِ بازنمایی راستینِ درجهی برخورداری از منابع، جایگاه اجتماعی شایستهای را نیز بازنمایی کند، بیآنکه دستخوشِ نکوهش یا ستایشِ بیموردِ توانگری شود. Z در چه جوامعی درویشی امتیاز شمرده میشود؟ ستایش فقر در ایران زمین در چه شرایط تاریخیای بروز کرده است؟ نمود تلهی دیوی در دوران مدرن را در چه چارچوب نظریای میتوان یافت؟ رمزگانِ نمایش دهندهی توانگری چه عناصری را در بر میگیرد؟ O رمزگانِ مربوط به درویشی و توانگری را در جامعهی خویش تحلیل کنید و دریابید که خودتان کدام عناصرِ آن را حمل میکنید؟ چه بخشی از آن نمایشی و دروغین است؟ آن را بهینه سازید.
