|
|
(۴ ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشدهاست) |
سطر ۱: |
سطر ۱: |
| [[درباره فرهنگ]] | | [[درباره فرهنگ]] |
− |
| |
| | | |
| [[تکامل منشها]] | | [[تکامل منشها]] |
− | 2 .در مورد تكامل منشها و اين ارتباط بايد به چند قضيهى بنيادى توجه
| + | |
− | كرد.
| + | [[تکامل جهت دارد اما غایت ندارد]] |
− | نخست آن كه دو سطح منش و ژنوم، با وجود شباهتهاى بنيادى
| + | |
− | رفتارشان در مقام يک سيستم تكاملى، دو سطح مجزا و مستقل را تشكيل
| + | [[جوامع انسانی به منزله موزه های غبارگرفته]] |
− | مىدهند. هر يک از اين اليهها براى خود پويايى مستقلى دارند و
| + | |
− | خطراهههاى ويژهى خود را در فضاى حالتِ خاص خويش تجربه مىكنند.
| + | |
− | بنابراين تالش براى فرو كاستنِ سپهر فرهنگى به سطح زيستى )انگلس( يا
| + | |
− | برعكس )فمينيستها(، ناشی از ناديده انگاشتن ماهيت سلسلهمراتبى
| + | |
− | سيستمهاى اجتماعى است.
| + | |
− | دوم آن كه معموالً منشها و بدنها به طور مستقيم با هم ارتباط برقرار
| + | |
− | نمیكنند. پيوند آنها با واسطهي دو اليهى روانى و اجتماعى، و از مجراي
| + | |
− | سيستمهاي پايهي هر اليه )نظامهاي شخصيتی و نهادهاي اجتماعی(، انجام
| + | |
− | مىپذيرد. به عبارت ديگر، سطح زيستى و فرهنگی به جايگاههايی دوردست
| + | |
− | از سلسلهمراتب پيچيدگی تعلق دارند و برهمكنش بیواسطهشان به همين
| + | |
− | دليل نامحتمل است. تأثير پويايى منشها بر رفتارِ كالبدهاى زندهي
| + | |
− | حاملشان، نه از مجراى اندركنش مستقيمِ منش- بدن، كه از راه پويايى
| + | |
− | حاالت روانى و اندركنش اجتماعی ممكن میگردد.
| + | |
− | سوم آن كه تكامل در هر دو اليهى زيستى و فرهنگى، از قوانين عمومى
| + | |
− | حاكم بر سيستمهاى تكاملى پيروى مىكند؛ قوانينى كه داوريهاى
| + | |
− | حقيقتجويانه، ارزشمدار يا زيبايىشناسانه در آن راه ندارند، و بنابراين
| + | |
− | ممكن است الگوي كلیشان خردستيزانه، غيرمنصفانه يا زشت )يا بسته به
| + | |
− | سليقهى ناظر، واژگونهي آن( جلوه كنند. آنچه به عنوان پژوهشى علمى بايد
| + | |
− | جستوجو كرد، درجهى اعتبار اين صفات و چگونگى منسوب شدنشان به
| + | |
− | روندهاى تكاملى نيست، بلكه تنها توصيف رخدادهايى است كه توسط
| + | |
− | سيستم تجربه مىشوند، و تحليل عواملى كه به بروز اين رويدادها
| + | |
− | میانجامند.
| + | |