|
|
| (یک ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشده‌است) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| | [[درباره فرهنگ]] | | [[درباره فرهنگ]] |
| − |
| |
| | | | |
| | [[تکامل منشها]] | | [[تکامل منشها]] |
| − |
| |
| | | | |
| | [[تکامل جهت دارد اما غایت ندارد]] | | [[تکامل جهت دارد اما غایت ندارد]] |
| | | | |
| − | | + | [[جوامع انسانی به منزله موزه های غبارگرفته]] |
| − | | + | |
| − | 3 .در نظريهى تكامل قاعدهاى وجود دارد كه مىگويد: »در روند تكامل،
| + | |
| − | افزودن يک چيز به سيستم زنده، سادهتر از حذف كردن آن است«. اين
| + | |
| − | گزاره در مورد تمام سيستمهاى تكاملى از جمله منشها مصداق دارد همانندسازها سيستمهايى هستند كه شرط الزم و كافىِ حضورشان در
| + | |
| − | محيط، كاميابىشان در تكثير اطالعات درونىشان است. اين كاميابى، تحت
| + | |
| − | تأثير حشوها و اطالعاتِ اضافىِ بارشده بر سيستم قرار مىگيرد، اما توسط
| + | |
| − | آن تعيين نمىشود. اضافه بارِ سيستم تكاملى، تا حدى كه منجر به شكست
| + | |
| − | خوردنش در رقابتِ تكاملى نشود، قابلتحمل است.
| + | |
| − | اين اضافه بار، در همانندسازهاى زنده به صورت حجم عظيمى از
| + | |
| − | محتواى ژنتيكىِ بىمعنا و فاقد كاركرد نمود میيابد كه بيش از 80 درصد
| + | |
| − | كل حجم ژنوم آدميان را در بر مىگيرد؛ اطالعاتی ژنتيكی كه با وجود
| + | |
| − | اضافى نمودنش، همچنان در هر چرخهى زيستى رونويسى و تكثير مىشود.
| + | |
| − | در منشها، اين امر در حشوهاى معنايى فراوانى نمود میيابد كه در تمام
| + | |
| − | منشها وجود دارد.
| + | |
| − | در واقع، مقدار اطالعاتى كه براى بقاى گونهى انسان بر زمين مورد نياز
| + | |
| − | است، از آنچه امروز در اليهى فرهنگ انباشته شده، بسيار بسيار كمتر است.
| + | |
| − | جوامع انسانى بخش عمدهى عمر خود را با اطالعاتی بسيار كمتر از | + | |
| − | اندوختهي فرهنگ معاصر گذراندهاند. عمر گونهى انسان حدود صد هزار
| + | |
| − | سال است، كه در طى 94 هزار سال از آن، تنها شكل سازماندهى
| + | |
| − | اجتماعى، گردآورى و شكارگرى بوده است؛ شيوهاى كه به دليل اقتصادى
| + | |
| − | بودن، تعادل با زيستگاههاى طبيعى، و چروكيده بودنِ سپهر فرهنگىاش، از
| + | |
| − | جوامع كشاورز و صنعتىِ بعدى متمايز است. آنچه امروز زير عنوان جوامع
| + | |
| − | انسانى مشاهده مىكنيم، شكلى ناپايدار از تكثير لگامگسيخته و موازىِ
| + | |
| − | همانندسازهاى زيستى و فرهنگى است؛ الگويى آشوبناک كه ورم كردنِ
| + | |
| − | جوامع انسانى و بحران افزايش جمعيت را در سطح زيستى رقم زده، و بسط
| + | |
| − | يافتن ناگهانى سپهر منشها را ممكن ساخته است. ريختِ عمومی جوامع
| + | |
| − | انسانی در روزگار ما، به دليلِ تشديد شدنِ متناوب و پياپیِ تكثير منشها و | + | |
| − | بدنها، مسخ شده و انسان را در زمينهي منابع طبيعی به مكندهاي ويرانگر
| + | |
| − | تبديل كرده است.
| + | |
| − | پيدايش چنين الگوى غيرمعمولى از بسطيافتگی سپهر فرهنگى و
| + | |
| − | گونهزايى افراطى منشها، محصول همين انباشته شدنِ تغييرات جزئى و
| + | |
