پیدایش منش ها نتیجه شکل گیری زبان: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۸

اين فشار، از سويى با افزايش حجم مغز و پديد آوردن نظام هاي ارتباطى پيچيدهاى مثل زبان گشتارى- زايشى، زمينه را براى پيدايش لايه ى تكاملى جديدى به نام منشها هموار ساخته است، و از سوى ديگر منجر به حذف رفتارهاى تنبلانه ى شايع در گونه هاى تن آساتر گشته است. جانورانى مانند تنبل و پاندا، به دليل زيستن در محيطى مساعد و انباشته از منابع غذايى، نياز چندانى به تحرک و فعاليت ذهنى و بدنى ندارند. دستگاه عصبى اين موجودات به شكلى تكامل يافته است كه مى توانند براى مدت هاى طولانى بى حركت باقى بمانند و نيروى خود را به هدر ندهند.

در مقابل، موجوداتى مانند نخستیها و جوندگان، كه با شرايطى نامساعد روبه رو بوده اند و مغزشان براى فعاليت و حل مسأله سازش يافته است، اين بخشهاى تنبلانه ى رفتارشان را از دست داده اند. براى اين موجودات، خودِ فرآيند زيستن مسأله زاست و بنابراين ناچارند به طور معمول ساعات بيدارى شان را صرف حل مسائل بیشمارِ مربوط به زيستن کنند. انسان يكى از نمونه هاى نادرى است كه با اين پشتوانه ى فعاليت عصبى و در سايه ى غلبه بر بوم هاى طبيعىِ اطرافش، زمانى براى بيكارى به دست آورده است. نتيجه ى اين امر، روشن است. مغزى كه براى حل مسأله تخصص پيدا كرده، در غياب مسائل واقعى، مسائلى فرعى و حاشيه اى را به كانون توجه خويش مى راند و آن را دستاويز فعاليت پردازشى خويش مى سازد.