بافتشناسى منش: تفاوت بین نسخه‌ها
(←سطح روانشناختى) |
(←سطح روانشناختى) |
||
| سطر ۴۴: | سطر ۴۴: | ||
[[انواع لذت]]<br /> | [[انواع لذت]]<br /> | ||
| − | :'''الف) لذتهاى طبيعى'''<br /> | + | :'''الف) [[لذتهاى طبيعى]]'''<br /> |
:'''ب) [[لذت هاى راستين]]''' <br /> | :'''ب) [[لذت هاى راستين]]''' <br /> | ||
نسخهٔ ۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۴۰
«واضح است كه عقل و هوش با هر جسمى نمى تواند همزيستى داشته باشد. درخت نمى تواند در اثير زندگى كند، يا ابرها در درياى نمک. همانطور كه ماهى نمى تواند در مزرعه زندگى كند و خون در سنگ جارى نمى شود، وجود و نمو هر چيزى را مكانى مشخص و معين است. »
- لوكرسيوس
رويكرد بافت شناسانه به منشها، به آن معناست كه ساختار و كاركردشان را در سطوح گوناگونِ نظام چهارلايه اي فراز تحليل كنيم. براى سادگى بيشتر، هر يک از اين سطوح را به طور جداگانه مورد بررسى قرارمى دهيم.
سطح زيستشناختى
- انواع حافظه
سطح روانشناختى
دیدگاه قدیمی؛ راستِ هنرمند و چپِ رياضیدان و سخنور
- الف) لذتهاى طبيعى
- ب) لذت هاى راستين
3 )لذتهای دروغين؛ مانند مورد پيش از جدا شدن مسير بقا و لذت پديد
آمدهاند، اما منشأ كامالً متفاوتى دارند.
چنان كه گذشت، سيستم پاداش بخشى از دستگاهى عصبى است كه
با ماشين بيوشيميايى خاصى و واسطههاى مولوكولى مشخصى كار مىكند.
ناقلهاى عصبىِ اصلىِ منتقلكنندهى اطالعات در سيستم پاداش، عبارتند
از دوپامين و نوروپپتيدها. اين دسته از مواد، ساختارى ساده دارند كه به
سادگى قابل تقليد است.
يكى از شيوههاى دفاعى تكامليافته در گياهان، توليد سم است. سمى
شدن گياهان يا بخشهاى از بافتشان، به آن معناست كه موجود براى دفع
كردن خطر جانوران گياهخوار، بخشى از ماده و انرژى خود را صرف ساختن
موادى مىكند كه بر بدن گياهخواران اثر بيماريزا يا كشنده دارند. به اين
ترتيب جانوران گياهخوار مىآموزند كه خوردن اين نوع از گياهان برايشان
خطرناک است و گياه از خطر خورده شدن مىرهد.
بخش مهمى از گياهان، سمومى توليد مىكنند كه بر دستگاه عصبى
ميزبانشان اثر مىگذارد و با تقليد كردن اثر ناقلهاى عصبى، كاركرد عادى
مغز را مختل مىكنند. يكى از محصوالت پيچيدگى شگفتانگيز مغز انسان،
اين است كه برخى از سموم توليدشده در گياهان، عمل ناقلهاى عصبىِ
شبكهى لذت را تقليد مىكنند. به اين ترتيب مسموم شدن با اين مواد،
شبكهى لذت را روشن مىكند و در فرد مسموم احساس سرخوشى و لذت
ايجاد مىشود.
لذتهايى كه به اين شكل در اثر تحريک شيميايى شبكهى لذت توليد
مىشوند، سزاوارِ نامِ لذتهاى دروغين هستند. شبكهى عصبىاى كه در
معرض اين مواد قرار گيرد، نوعى مقاومت نسبت به لذتِ عادي پيدا مىكند،
و رفتارهاى فرد را طورى سازماندهى مىكند كه به جاى در پيش گرفتن
ساز و كارهاى لذتبخشِ عادى، از راه مصرف مجدد اين مواد پاداش بگيرد.
اين چرخهى معيوب و تشديدشوندهى »مصرف مواد - كاهش امكان لذت
