زبان الگویی از پردازش اطلاعات است: تفاوت بین نسخه‌ها
از ویکی زروان
(←چهارم: زبان الگویی از پردازش اطلاعات است) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | * تردیدی نیست که "ارتباط"، در معنای عام تکاملی و جانورشناسانه اش، و همچنین زبان در معنای دقیقتر و باریکترِ جامعه شناسانه اش، الگوهایی از مدیریت '''[[پردازش اطلاعات]]''' هستند. | |
| − | تردیدی نیست که "ارتباط"، در معنای عام تکاملی و جانورشناسانه اش، و همچنین زبان در معنای دقیقتر و باریکترِ جامعه شناسانه اش، الگوهایی از مدیریت '''[[پردازش اطلاعات]]''' هستند. | + | |
<br /> | <br /> | ||
| − | + | ==کلیدواژه های اطلاعاتی== | |
* '''بیت'''، یکای پایه ایست که شمردن شکستهای تقارن را ممکن می سازد. چون هر دامنه ای از [[اطلاعات]] را میتوان در قالب گامهای پیاپیِ شکسته شدنِ تقارنهایی دوتایی صورتبندی کرد | * '''بیت'''، یکای پایه ایست که شمردن شکستهای تقارن را ممکن می سازد. چون هر دامنه ای از [[اطلاعات]] را میتوان در قالب گامهای پیاپیِ شکسته شدنِ تقارنهایی دوتایی صورتبندی کرد | ||
* [[تقارن]] به عناصر، روابطی یا رخدادهایی اشاره می کند که احتمال بروزشان در جهان خارج به صورت بخت هایی همانند و موقعیتهایی یکسان نمود پیدا کند. | * [[تقارن]] به عناصر، روابطی یا رخدادهایی اشاره می کند که احتمال بروزشان در جهان خارج به صورت بخت هایی همانند و موقعیتهایی یکسان نمود پیدا کند. | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۹: | ||
<br /> | <br /> | ||
| − | + | ==ارجاع== | |
* جهانی که ما در آن زندگی می کنیم و کلیت [[من ـ دیگری - جهان|زیستجهان]] ی که در نظام ادراکی ما [[بازنمایی]] میشود، مجموعه ای از شکست [[تقارن|شکستهای تقارنِ]] بسیار پردامنه، پرشمار و فراگیر است. | * جهانی که ما در آن زندگی می کنیم و کلیت [[من ـ دیگری - جهان|زیستجهان]] ی که در نظام ادراکی ما [[بازنمایی]] میشود، مجموعه ای از شکست [[تقارن|شکستهای تقارنِ]] بسیار پردامنه، پرشمار و فراگیر است. | ||
* در هر مقطع زمانی، بینهایت حالت متفاوت برای هستی وجود دارد که در حالت پایه نسبت به یکدیگر وضعیتی متقارن دارند. | * در هر مقطع زمانی، بینهایت حالت متفاوت برای هستی وجود دارد که در حالت پایه نسبت به یکدیگر وضعیتی متقارن دارند. | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۵: | ||
* اینکه جهان از لحظه ی اکنون تا لحظه ی اکنون به علاوه ی یک ثانیه بعد، به کدام موقعیت منتهی شود، به مجموعه ای از شکستهای تقارنِ گوناگون مربوط میشود که ما آن را در قالب روابط علّی می فهمیم. | * اینکه جهان از لحظه ی اکنون تا لحظه ی اکنون به علاوه ی یک ثانیه بعد، به کدام موقعیت منتهی شود، به مجموعه ای از شکستهای تقارنِ گوناگون مربوط میشود که ما آن را در قالب روابط علّی می فهمیم. | ||
| − | * به این ترتیب، زبان روشی است برای رمزگذاری و پیکربندی تمایزهایی که اتفاقاً در داخل خودِ نظامِ زبانی باید بازنمایی گردد و نمایش داده شود تا به ساختاری شفاف و روشن و انتقال پذیر منتهی گردد. | + | * به این ترتیب، زبان روشی است برای [[رمزگذاری]] و پیکربندی تمایزهایی که اتفاقاً در داخل خودِ نظامِ زبانی باید [[بازنمایی]] گردد و نمایش داده شود تا به ساختاری شفاف و روشن و انتقال پذیر منتهی گردد. |
* این رمزگذاریِ درونی در موجوداتی که نظام ارتباطی ساده و دستگاه عصبیِ به نسبت مقدماتی ای دارند، با [[ارجاع]] مستقیم به جهان خارج ممکن میشود. | * این رمزگذاریِ درونی در موجوداتی که نظام ارتباطی ساده و دستگاه عصبیِ به نسبت مقدماتی ای دارند، با [[ارجاع]] مستقیم به جهان خارج ممکن میشود. | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۳: | ||
| − | + | ==رمزگذاری لایه لایه== | |
* ما با یک نظام رمزگانِ [[سیستم خودسازمانده|خودسازمانده]] و [[سیستم خودارجاع|خودارجاع]] روبه رو هستیم؛ یعنی نظامی که به صورت یک مجموعه ی منسجم و [[جبر - اختیار|خودمختار]] و [[سیستم بسته|بسته]] عمل میکند. | * ما با یک نظام رمزگانِ [[سیستم خودسازمانده|خودسازمانده]] و [[سیستم خودارجاع|خودارجاع]] روبه رو هستیم؛ یعنی نظامی که به صورت یک مجموعه ی منسجم و [[جبر - اختیار|خودمختار]] و [[سیستم بسته|بسته]] عمل میکند. | ||
* مجموعه ای که خودِ ساز و کارِ رمزگذاری را بار دیگر رمزگذاری می کند و به خودِ [[فرآيند]] ارجاع، ارجاع می دهد و به این ترتیب در سطوحی بالنده و توسعه یابنده لایه هایی تازه از [[نماد]]های جدید و ارجاعهای ثانویه را پدید می آورد. | * مجموعه ای که خودِ ساز و کارِ رمزگذاری را بار دیگر رمزگذاری می کند و به خودِ [[فرآيند]] ارجاع، ارجاع می دهد و به این ترتیب در سطوحی بالنده و توسعه یابنده لایه هایی تازه از [[نماد]]های جدید و ارجاعهای ثانویه را پدید می آورد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۷
- تردیدی نیست که "ارتباط"، در معنای عام تکاملی و جانورشناسانه اش، و همچنین زبان در معنای دقیقتر و باریکترِ جامعه شناسانه اش، الگوهایی از مدیریت پردازش اطلاعات هستند.
کلیدواژه های اطلاعاتی
- بیت، یکای پایه ایست که شمردن شکستهای تقارن را ممکن می سازد. چون هر دامنه ای از اطلاعات را میتوان در قالب گامهای پیاپیِ شکسته شدنِ تقارنهایی دوتایی صورتبندی کرد
- تقارن به عناصر، روابطی یا رخدادهایی اشاره می کند که احتمال بروزشان در جهان خارج به صورت بخت هایی همانند و موقعیتهایی یکسان نمود پیدا کند.
- اطلاعات، زمانی پدید میآید که این همسانی نقض شود و در میان موقعیت های رقیبِ همانند، تمایزی پدید آید. این تمایز در قالب "شکست تقارن" فهمیده میشود و رمزگذاریِ آن، به پیدایش نظامهای زبانی و نشانگانی منتهی میگردد.
- رمزگان، شیوه ی سازماندهی و اشاره کردن به شکستهای تقارنِ پیاپی است.
ارجاع
- جهانی که ما در آن زندگی می کنیم و کلیت زیستجهان ی که در نظام ادراکی ما بازنمایی میشود، مجموعه ای از شکست شکستهای تقارنِ بسیار پردامنه، پرشمار و فراگیر است.
- در هر مقطع زمانی، بینهایت حالت متفاوت برای هستی وجود دارد که در حالت پایه نسبت به یکدیگر وضعیتی متقارن دارند.
- اینکه جهان از لحظه ی اکنون تا لحظه ی اکنون به علاوه ی یک ثانیه بعد، به کدام موقعیت منتهی شود، به مجموعه ای از شکستهای تقارنِ گوناگون مربوط میشود که ما آن را در قالب روابط علّی می فهمیم.
- به این ترتیب، زبان روشی است برای رمزگذاری و پیکربندی تمایزهایی که اتفاقاً در داخل خودِ نظامِ زبانی باید بازنمایی گردد و نمایش داده شود تا به ساختاری شفاف و روشن و انتقال پذیر منتهی گردد.
- این رمزگذاریِ درونی در موجوداتی که نظام ارتباطی ساده و دستگاه عصبیِ به نسبت مقدماتی ای دارند، با ارجاع مستقیم به جهان خارج ممکن میشود.
- به عنوان مثال، نگاه میمونی که به شکارچی خیره میشود، برای همنوعانش برهانی قاطع است تا وجود شکارچی را تشخیص دهند، یا حالت چهره ی جانوری که خشم یا ترس را در خود نمایان میسازد برای جانور دیگری که او را مشاهده میکند کافی است تا حالت درونی و وضعیت روانی وی را حدس بزند.
- چنین چیزی در زبانِ انسانی، که به شکلی بسیار بغرنج تر، رمزگذاری افراطی و مجددی را در مورد خودِ رمزگان به انجام میرساند، دیده نمیشود.
رمزگذاری لایه لایه
- ما با یک نظام رمزگانِ خودسازمانده و خودارجاع روبه رو هستیم؛ یعنی نظامی که به صورت یک مجموعه ی منسجم و خودمختار و بسته عمل میکند.
- مجموعه ای که خودِ ساز و کارِ رمزگذاری را بار دیگر رمزگذاری می کند و به خودِ فرآيند ارجاع، ارجاع می دهد و به این ترتیب در سطوحی بالنده و توسعه یابنده لایه هایی تازه از نمادهای جدید و ارجاعهای ثانویه را پدید می آورد.
- به این ترتیب بازنمایی شکستهای تقارن در جهانِ اطرافِ ذهن شناسنده، آنگاه که زبان حضور داشته باشد، به انبوهی از شکستهای تقارن درونزاد و خودمدارانه می انجامد که تراکمی از اطلاعات را در رمزگانی لایه لایه و پیچیده پدید میآورد.
