هستی - نیستی

کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی):
بود ـ نمود
حضور ـ غیاب
مِهْرَوَند- پديده
زمان- مکان

اصل ناشناختنی بودن هستی:

• هستى، هستنده اى است که به برداشت ها، تصورها، شناخت ها، باورها یا رویاهاى من تحویل پذیر نیست.
• این هستى، من و تمام پدیدارهای پیرامون من را در بر مى گیرد و به دلیل فراگیرىِ مطلق اش، شناختنى، تعین پذیر و قابل فهم نیست.
• پیشفرضِ حضور هستى، مبناى تمام چارچوبهاى شناختى و مدلهاى نظرىِ جدی است.

بداهت هستی:

• امکان شناسایى بى واسطه ى خودِ هستى وجود دارد.
• میل به تثبیت تصویری ذهنی از هستی به قطعی پنداشتن گزاره هایی در مورد آن منتهی میشود.
• مبنای این پیشداشت آن است که میتوان در مورد هستی به حقایقی تردیدناپذیر دست یافت و این شناسایی را میتوان در قالب زبان صورتبندی و به دیگران منتقل کرد.
• بنابراین هستی همچون امری بدیهی و معلوم فهم میشود.

'تله ی پیتْريامَت':

تجربه و بازنمایی جنبه اى محدود از پویایى هستى با درک و فهم کلیت آن اشتباه گرفته مى شود.

راهبرد چیستا:

[[داشتنِ جسارتى که به گفتنِ «نمى دانم» و «نمى توانم بشناسم» منتهى مى شود. پذیرش این که همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر نزاده اند، و کلیت همه چیز را حتی همگان هم ندانند.]]

پرسش

• هستى یعنى چه؟ اینکه چیزى هست به طور دقیق در ذهنتان چگونه فهمیده مىشود؟
• نیستی را چطور میتوان فهمید؟
• «هست» با «است» چه تفاوتی دارد؟
• ما معمولاً استن را درک میکنیم یا هستن را؟
• چه چیزهایى در مورد هستى مىدانید که در واقع دانستنشان ممکن نیست؟
• چه بخشى از دانسته ها و پیشفرضهاى ما در مورد کلیت هستى محصول خطاى پیتریامنت است؟

تمرین

• یک هستنده (یک پدیدار، یک چیز، یک رخداد) را بشناسید بی آنکه به پیشداشتهای نادرست درمورد کلیت هستی مجال دخالت بدهید.
• کار را با شناسایی سردستی آن هستنده و بعد کاستن و کندنِ عناصر توهم آمیز و خطاآلود از آن شروع کنید.