اهمیت عدد سی و سه در میان هندوایرانیان
از ویکی زروان
در بندِ دهم یسنه‌ی نخست، آنگاه که دومین موج از صورتبندی امور قدسی پایان یافته و ضرورت جمع‌بندی‌ای احساس شده، این عبارت را می‌بینیم که: «ستایش به جا می‌آورم همه‌ی این رَدان (پیشوایان) را که سی و سه رَدان اشونی‌اند.»
[...] عدد سی و سه، در دینِ کهن هندوایرانی اهمیت زیادی داشته است. چون هند و ایرانیان باستان به جهانی سه‌لایه‌ای باور داشتند که از زمین، هوا و آسمان تشکیل یافته و در هریک از آن‌ها منزلگاه یازده ایزدِ مهم بود.[۱] به همین دلیل هم در متون ودایی از سی و سه ایزد مهم نام برده شده است.
- ↑ یاجورودا، ۷، ۱۹.
وکیلی، شروین. اسطوره‌شناسی ایزدان ایرانی. نشر شورآفرین، تهران، ۱۳۹۵ (ص ۴۱)
