قلبم

محتویات

هر سیستم پایه بر اساس متغیرى مرکزى و در راستاى بیشینه کردن آن رفتار مى کند که در سطوح گوناگون فراز عبارتند از: بقا، لذت، قدرت و معنا. این متغیرهاى مرکزى در واقع بیان هایى متفاوت از یک بستر جذب عمومى و فراگیر در سیستمهاى پیچیده ى تکاملى هستند. این متغیرها گرانیگاه پویایی سیستم هستند.
پس زیربناى طبیعى انتخاب (یعنى شکست تقارن درونزاد در سیستم خودمختار)، چهار جمِ بقا/ مرگ، لذت/ رنج، قدرت/ ناتوانی، و معنا/ پوچی است.
متغیر مرکزى بر مبناى شواهدى صورتبندی و شناسایى مى شود که بر محوریت آن در تعیین رفتار سیستم دلالت دارند. از این رو، مى توان آن را عاملى دانست که الگوى انتخابهاى سیستم را تعیین مى کند.

یکى از این متغیرها (فرض معمول: لذت) از بقیه ى متغیرها واقعى تر است چون به طور بى واسطه و شهودى درک مى شود.

تعارض در گرانیگاه، و واگرایی متغیرهای مرکزی قلبم، تخریب تدریجىِ کارآیی و اغتشاش در سطوح متفاوت فراز را به دنبال دارد.

ترکیب کردن هر چهار متغیر قلبم در قالب محورى منسجم و یگانه.