انگاره ـ خودانگاره

کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی):
من - دیگری
جم
فراز

اصل آينه

• تصویر ذهنى من از دیگرى، انگاره، و تصویر ذهنى من از من، خودانگاره نام دارد.
• اندرکنش من و دیگرى در حوزه ى بازنمایى باعث مى شود تا تصویر ذهنى من از «من» و «من از دیگرى» در قالبى زبانى رمزگذارى شود.
• من و دیگرى تصاویر از یکدیگر را در خود منعکس مى کنند و چگونگى بازتاب یافتن خود در دیگرى را نیز بار دیگر بازنمایى مى کنند.
• پس، انگاره و خودانگاره در واقع مدارهایى از تشدید بازنمایى هستند که خودآگاهی و نظام هایی ارتباطى مانند زبان را همچون محصولى جانبى پدید مى آورند.
• خودانگاره و انگاره ساختارهایى مشابه دارند و به شکلى همخوان در دستگاه نشانگانى یکسانى رمزگذارى مى شوند. هر چند یکى از آنها (خودانگاره) براى من اهمیتى محورى دارد و دیگرى (انگاره)همچون ابزارى براى مدیریت آن عمل مى کند.

از خود بیگانگی

• من، همان خودانگاره است.
• خودانگاره برآیندی از انگاره است.
• پس من به انگاره اش در چشم دیگری فرو کاسته میشود.

تله ی ديو سپید

• جلب توجه دیگری و برساختن انگاره ای شایسته از هستی داشتنِ درست و شایسته مهمتر قلمداد می شود.
• من ایجاد تصویری دلپسند از خود را به دلپسند بودن در واقع ترجیح می دهد.

راهبرد رستم

هستی داشتنِ بی مهابا و بی پروا، یعنی باور به این که اگر شکل هستی من ارزشمند و نیرومند باشد انگاره و خودانگاره ام هم خود به خود در چشم دیگری شایسته و سزاوار خواهد شد، و اگر نشد هم چندان مهم نیست!

پرسش

• عناصر تشکیل دهنده ی انگاره و خودانگاره چه چیزهایی هستند؟
• آیا میتوان سیر تکاملی برای ظهور و دگردیسی این دو ترسیم کرد؟
• آیا میتوان به وجود چهار لایه انگاره و خود انگاره در سطوح فراز قایل بود؟

تمرین

• از دیگران انگاره بگیرید و خودانگاره ی خود را در هر چهار سطح فراز ترسیم کنید.
• آیا میتوانید به نقشهای از خودتان دست یابید؟