کنش - عمل
اصل کردار
شکست تقارن رفتارى، بر مبناى سطح هدفمندى، به دو شکل از کردار ــ کنش یا عمل ــ منتهى مىشود. «کنش» انتخابى است که به صورت خودجوش و برمبناى متغیرهاى درونى سیستمِ من انجام شود. کنش معمولا خودآگاه است، خودمختارانه و من محورانه انجام میشود، کنش معمولاطبق الگوی بازىِ MAXMIN ساختار مییابد، کنش معمولا برنامه دار و هدف مند است، کنش معمولا با پیروى از اصل لانه ى موریانه (واسازى هنجارها) سازماندهی میشود، و بر مبناى منطق درونى سیستم قابل پیشبینى است، در آن وسیله در پاسخ به تغییر شرایط با انعطافپذیری تغییر میکند، اما هدف پایدار میماند، پرسش از چرایى رفتار در آن قابل طرح است، من در اجرای آن نقشی فعال بر عهده دارد، در آن جدایى هدف از وسیله دیده میشود، و در سطح روانی برگزیدنش در راستای دستیابی به لذت اضافى است. مراحل کنش عبارتند از: تنش، تشخیص نیاز، تشخیص گزینههاى رفتارى، ارزشگذارى گزینههاى یاد شده، انتخاب گزینهى بهینه و تعهدسپارى براى انجام آن، به انجام رساندن کنش.
در مقابل، «عمل»
- الف) گزینشى رفتارى است که بر مبناى هنجارهاى محیطى تنظیم شود
- ب) ناخودآگاه باشد
- پ) آنى و واکنشی تنظیم گردد
- ج) بر اساس بازىِ MINMAX راهبری شود
- چ) از اصل لانه ى مورچه (انباشت هنجارها) پیروی کند،
- د) محور آن دیگرى/ فرامن باشد،
- س) بتوان بر مبناى قواعد آمارى و احتماالاتى حاکم بر هنجارهای اجتماعی پیشبینى اش کرد،
- ص) در آن وسایل با وجود تغییر شرایط ثابت باقی میمانند
- ط) در کل وسیله با هدف در آمیخته و بر آن ترجیح داده میشود.
- ل) در مورد عمل تنها پرسش از چگونگى و مطرح میشود
- ن) من وضعیتی انفعالی به خود میگیرد
- و) آماج آن به سطح لذات پایه محدود است
