چیرگی - غلبه
اصل چیرگی: من و دیگری هنگام اندرکنش با یکدیگر همواره با نوعی نابرابری در میزان قدرت روبهرو هستند. این نابرابری به تفاوت در ویژگیهای منحصر به فرد من و دیگری، ناهمزوریِ نیروهای جاری در درون و بیرون هر من، و ناهمسانیِ قلبمِ تولید شده توسط هرکس مربوط میشود. در این شرایط خواستهای واگرا و متفاوتِ من و دیگری، بر یکدیگر فشار وارد میآورد و کردار من و دیگری بر رفتار هم تأثیر گذارده، و آن را تعیین میکند. برآیندی که از تماس نیروهای من و دیگری حاصل میشود، در قالب برتری یکی بر دیگری نمود مییابد. یعنی من یا دیگری، بر دیگری تأثیری بیشتر گذاشته و الگوی رفتاری طرف مقابل را بیشتر تعیین میکند. این بدان معناست که طرفِ برتر از قدرت بیشتری برخوردار است و خواست خویش را با وجود تداخل نیروهای بیرونی بیشتر برآورده میسازد. برتری به دو شکلِ چیرگی یا غلبه نمود مییابد.
