اطلاعات دستوری و ساختاری

اطلاعات را مى توان به دو نوعِ دستورى و ساختارى تقسيم كرد.

'الف)‌'اطلاعات ساختارى آن اطلاعاتی است كه بيان نمى شود و بنابراين به گيرنده نيازى ندارد. اين نوع از اطلاعات ، تنها، در قالب شكل خاص چيده شدن ماده و انرژى در ساختار سيستم حضور دارد. كمى كردن اين نوع از اطلاعات دشوار است و ابزارهاى رياضى كنونى كميت آن را بر مبناى تعاريف ترموديناميكى از آنتروپى و بيشينهى بىنظمى محاسبه مى كنند. اين نوع از اطلاعات را بالقوه هم خوانده اند.

ب)‌اطلاعات دستورى بيان پذيرند و در نظام هاي نمادين رمزگذارى مى شوند، بنابراين به گيرنده نياز دارند و در جريان انتقال و رمزگشايى مرتباًبازتفسير مى گردند. اين اطلاعات بيشتر خصلت كاركردى دارند و پويايى رفتار سيستم را تعيين مى كنند. به همين دليل هم برخى از نويسندگان آن را اطلاعات بالفعل خوانده اند.