سطح زيستشناختى

چنان كه گذشت، تنها در دو لايه ى زيرين و زبرين سلسله مراتب پيچيدگى اجتماعى است كه سيستم هايى همانندساز را مى بينيم. سطح زيرين به سيستمهاى زيستىِ سازندهى جامعه و بدن هاى زنده اي مربوط مى شود كه جمعيت پايه ى يک اجتماع انسانى را تشكيل مى دهند. اين سطح همانندسازهايى از جنس DNA را در بر مى گيرد، كه در غلاف هايى از دستگاه هاى تكثيركننده و تضمين كننده ى بقا قالبگيرى شده اند. با نگاهى افراطى، مى توان بدن يک جانداران را به منزله ى دستگاه تكثيري در نظر گرفت كه وظيفه ى كپی كردن رمزگانِ ژنتيكى را بر عهده دارد. اين همان نگرشى است كه ساموئل باتلربه هنگام پاسخ دادن به پرسشِ «اول مرغ بود يا تخم مرغ؟» اتخاذ كرد. پاسخ او اين بود: «بديهى است كه تخم مرغ. مگر مرغ چيزى غير از دستگاه تكثير تخم مرغ است؟».

برخى از نويسندگان، به ويژه آنانى كه به ممشناسى علاقه مند هستند، همين ديدگاه را به عناصر فرهنگى هم تعميم داده اند. كتاب مشهورِ ماشينِ مم از چنين ديدگاهى دفاع مى كند و آدميان را برده هايى بى اختيار و جن زده مى انگارد كه توسط شبكه اي از ممها مسخ شده اند و عمر خود را در راه تكثير كردنشان هدر مى دهند