زمان- مکان

کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی):

• حضور ـ غیاب
• بود ـ نمود
• هستی - نیستی
• کرانمندی -بیکرانگی

اصل کرانمندی زمان ـ مکان:

• مهروند در بستری از ساختارهای مکانی و کارکردهای زمانی جریان می یابد.
• زمان ـ مکانی که «بود» در آن مستقر است ،بیکرانه است و به همین دلیل نمیتوان با دستگاه های شناسنده آن را درک و صورتبندی کرد.
• محصور شدن «بود» در زمان ـ مکانِ کرانمند، شرطِ ظهور «نمود» است.
• این بدان معناست که بیکرانگیِ زمان ـ مکان با دخالت دستگاه شناسنده و رمزگذاری چیزها و رخدادها درهم شکسته میشود و مشتقی نمادین شده، گسسته و کرانمند از این زمینه ی فراگیر جایگزینش میشود .

توهم کرانمندی هستی:

• زمان ـ مکان به راستی و در واقعیت بیرونی شان متغیرهایی کمّیّ و محدود و کرانمند هستند.
• در نتیجه، پیوند میان پدیدارها با زمان ـ مکان کرانمند، با ارتباط میان مهروند و زمان ـ مکان بیکرانه اشتباه گرفته میشود .

تله ی پیتريامنت:

• شناسنده انگشتی را که به ماه اشاره می کند، با خودِ ماه اشتباه میگیرد.
• یعنی محدودیت دستگاه شناسنده با محدود بودن امرِ شناخته شده یکی فرض میشود.
• گسستها و کرانه های برخاسته از روند رمزگذاری با هستیِ رمزگذاری شده مخلوط میگردد.
• در نتیجه، امکان اندیشیدن و نگریستن به فراسوی افق کرانمندی از میان می رود .

راهبرد چیستا:

• پذیرش محدود بودن نظام شناسایی به چارچوبهای کرانمند، بدون قانع شدن به این محدودیت و بدون درگیری با توهمِ عبور آسان از این سدِ شناسایی
• در عین حال، کوشش برای دست یافتن به تصویری بزرگتر از آنچه فراسوی رمزگان زبانی قرار دارد.

پرسش:

• زمان و مکان چگونه کرانمند میشوند؟
• آیا رمزگذاری هستنده ها بدون رمزگذاری زمان ـ مکان ممکن است؟

تمرین:

• الگوهای رمزگذاری زمان ـ مکان و کرانمند شدنش را در زندگی روزانهی خود تشخیص دهید .
• چطور میتوان پیوند میان هستنده های جاری در مهروند بیکرانه را با این بستر کرانمند لق کرد؟