فرامن-من آرمانی
از ویکی زروان
اصل فرارونده بودنِ من
- تصویرِ آرمانی من در سطح فرهنگی در قالب منِ آرمانی تبلور می یابد.
- منِ آرمانى، آن خودانگاره ى فرضى ایست که من در بهترین حالت قابل تصور قادر به تولید کردنش است.
- صفات و ویژگی های من آرمانی فرارونده هستند. یعنی وضعیتی استعلایی و غایی را در پیوند با معناهای بنیادین زندگی فرد نمایان میسازند.
- در سطح اجتماعی، تصویری مشابه از «بهترین وضعیتِ من» در چرخدنده ی نهادهای هنجار ساز پدیدار میشود که فرامن نام دارد.
- فرامن شکلی از منِ بهینه شده است که در سازگاری با قواعد اجتماعی و هنجارهای جمعی پیکربندی و رمزگذاری شده است.
- من آرمانی که وضعیتی فرارونده، بلندپروازانه و شخصی از تصویر غاییِ من را در بر میگیرد، در تقابل با فرامنِ گیتیانه و قناعت آمیز قرار دارد که سویه ای غیرشخصی و نقش مدار و هنجارین از من را به نمایش میگذارد.
توهم قناعت
- منِ آرمانى نباید تفاوت زیادى با فرامن و خودانگاره ام داشته باشد، وگرنه رسیدن به آن دشوار، ناممکن و ناامیدکننده جلوه خواهد کرد.
تله ی مَرشون
- عظمت در منِ آرمانی باعث دلسردی و هراس و دلزدگی من میشود.
- از این رو، من به تصویری روزمره، هنجارین و در دسترس از خویشتن ــ که شاید با رمزگذاری های اجتماعی و زبانی آراسته هم شده باشد ــ بسنده میکند.
راهبرد آرش
پرسش
- ارتباط میان منِ آرمانی با شخصیت های اساطیری چیست؟
- ادبیات چه نقشی در سازماندهی و صورتبندی من آرمانی ایفا میکنند؟
- آیا میتوان انقراض قهرمانان در ادبیات مدرن را نمودی از بحران در تعریف من آرمانی دانست؟
- ساختار فرامن چگونه با نهادهای هنجارساز چفت و بست میشود؟
تمرین
- اگر قدرتِ انجام هر تغییرى را در جهان داشتید، چه شکلى از هستى را براى خودتان انتخاب میکردید؟
- فرض کن نویسنده ى فیلمنامه ى مهروند هستید، چه نقشى را براى خودتان تعریف مىکنید؟
- منِ آرمانى تان را با دقت ترسیم کنید.
- مى توانید در این کار از خودانگاره تان به عنوان نقش هاى راهنما کمک بگیرید.
