قوانین جهان محصول سیستم های پیچیده
به اين ترتيب، در جهانی كه قوانين ابرتقارنی بر ذرات بنيادي اش حاكم است و در هستی اي كه تقارن حاكم بر ساختارهاي معدنی، فرآيندهاي شيميايی، رخدادهاي فيزيكی و جريان هاي زمين شناختی اش بر اساس قواعد عام و فراگيرِ فيزيكی، شيميايی، و زمينشناختی شسته میشود و الگوهايی برخالی يا نظمهايی ساده را ايجاد میكند، سيستمهايی مانند جانداران را داريم كه فرآيندهاي بيوشيميايی، نيروهاي بيوفيزيكی، وروندهاي فيزيولوژيک درونی خويش را بر اساس نوعی همگرايی همان نيروهاي پيشگفته، به شكلی سازمانيافته و متمركز در هم میشكنند. به اين ترتيب، تقارنِ حاكم بر عناصر سيستم هاي زنده به شكلی سلسله مراتبی و به شكلی همافزايانه میشكند، به طوري كه تعقيب الگويی خاص از رفتار را براي سيستم ممكن میسازد. و نكته ي مهم در اين ميان آن است كه اين الگوهاي هدفمند و جهتدارِ رفتار، بر اساس متغيرها، نيروها، و عواملی تعيين میشوند و هدايت میگردند كه خود محصول نظم همين سيستمها هستند و به تعبيري از درونِ سيستم برمی خيزند. به اين ترتيب، خودسازماندهی، خودزاينده بودن، و همافزا بودن فرآيندهاي حاكم بر جهان زنده را بايد حالتی حدي و وضعيتی بحرانی در زمينه اي عام و فراگير دانست كه به شكلی منتشر و پراكنده و در سطحی نامتمركز و ساده تر زير فرمان همان قواعد تقارنی قرار دارد و با اصولی مشابه تقارن را میشكند.
