سیستم تکاملی
سيستمى خود زاينده است كه داراى زيرسيستمِ همانندساز باشد، در جريان همانند سازى اشتباه كند، و زير تأثير انتخاب طبيعى قرار بگيرد.
سيستم تكاملى (Evolutionary System) سيستمى خود زاينده است كه داراى زيرسيستمِ همانند ساز باشد، در جريان همانند سازى اشتباه كند، و زير تأثير انتخاب طبيعى قرار بگيرد.
شرط نخست، در سيستمهايى كه در حدِ تفكيك همانند ساز از اندركنشگر تمايز پيدا كرده باشند، صدق مى كند. شرط دوم همواره راست است، چرا كه همانند سازى وجود ندارد كه بدون خطا كار كند. فرآيند رونويسى اطلاعات، شكلى از پردازش اطلاعات است و همواره با نوفه آغشته است. شرط سوم هم به حضور منابع باز مى گردد.
نخستين كسى كه اهميت اين سه شرط را براى سيستمهاى تكاملى درك كرد، داروين بود و به همين دليل هم نخستين كتاب در زمينه ى سيستمهاى تكاملى، اصل انواعِ داروين بود كه به شرح چگونگى تكامل سيستمهاى زنده اختصاص يافته بود. به همين دليل هم مرسوم است وقتى كه از تكامل و سيستمهاى تكاملى صحبت مى شود، جانداران در ذهن مجسم شوند، و بسيارى از افراد هم دامنهى سيستمهاى تكاملى را به موجود زنده محدود مى دانند.
در واقع، جانداران تنها يكى از انواع سيستمهاى تكاملى هستند. البته، شايد به اين دليل كه خود ما نوعى از اين سيستمها هستيم، همواره جانداران براى ما مهمتر و جالبتر بوده اند.
با اين وجود، سيستمهاى تكاملى ديگرى را هم در سطوح مختلف سلسله مراتب مى توان يافت. در سطح زيستى، بدن جانداران، در سطح روانى، هويتهاى روانشناختى، در سطح اجتماعى، جوامع، و در سطح فرهنگى منشها، نمونه هايى از اين سيستمها هستند. در واقع سطوح فراز، بر مبناى مقياسِ سيستمهاى تكاملى مهمى كه در پيرامون ما وجود دارند تعريف شده اند. بى ترديد در سطوح ديگر و قلمروهاى متفاوت اشكال ديگرى از اين سيستمها را مى توان يافت.
