سانسور نهادينه منشهای تنش زا

در سطح جامعه شناختى، با سانسور نهادينه و مشخص ترى روبه رو هستيم. تمام چيزها، رخدادها و كاركردهايى كه با اين مفاهيم تنشزا در ارتباط هستند، بايد به شكلى در بخش هاى حاشيه اى و جداشده از باقىِ پيكر جامعه تبعيد شوند و ساماندهی شان به كارگزارانى نامرئى و مطرود محول گردد. به عنوان مثال، در جوامع امروزين تنشزا بودنِ مفهوم مرگ به جدايى مكانىِ قبرستان از محل زندگى و عقب نشينیِ گام به گامِ كاركردهاي وابسته به آن از زندگی روزمره انجاميده است. همچنين معمارى خاص شهرها، به ويژه شهرهاى مدرنى كه روند تفكيک و تخصص را در فضا هم تجربه كرده اند، به خوبى اين طردِ مرگ را آشكار مى سازد.

متمركز شدن كاركردهاى مربوط به مرگ در جاهايى مرموز و دور از دسترس مانند بيمارستان، .U.C.C ،مرده شوىخانه و گورستان نيز از بازتاب هاى اين پديده هستند.