نمایش مبدأ برای فضای حالت مجاز



::'''فضاى حالت مجاز مجموعه نقاطى از فضاى حالت است كه خطراهه‏‌ى سيستم امكان عبور از آنها را دارد.'''
----



تمام نقاطِ موجود در [[فضاى حالت]] در دسترس [[سيستم]] نيستند. اين بدان معناست كه [[خطراهه‌|خطراهه]] نمى‏‌تواند از همه‌‏ى بخش‌هاى فضاى حالت عبور كند. برخى از شرايطِ فضاى حالت به لحاظ نظرى قابل تعريف هستند، اما تبلور خارجى‏‌شان در قالب سيستمى كه آن ويژگي‌هاى خاص را داشته باشد، -به دلايل منطقى يا عملياتى- ناممكن است. 

مثلاً به خودتان توجه كنيد. اتاقى كه شما را احاطه كرده، را مى‏‌توان به عنوان فضاى حالت حركت شما در نظر گرفت. يعنى اين اتاق از مجموعه‌‏اى از نقاط با مختصات مشخص تشكيل يافته كه شما به لحاظ نظرى مى‏‌توانيد در هريك از آنها قرار داشته باشيد. با اين وجود، موقعى كه شروع به راه رفتن در اتاق مى‏‌كنيد، مى‌‏بينيد برخى از اين نقاط خارج از دسترس شما مى‏‌باشند. شما نمى‌‏توانيد روى سقف به همان سادگى كه روى قالى راه مى‌‏رويد، حركت كنيد، و قادر به گذر از فضاهايى كه قبلا توسط اشياى ديگر اشغال شده‏‌اند- مثلاً يك كمد- نيستيد. به اين ترتيب خطراهه‌‏اى كه حركت شما را در اتاق نشان مى‌‏دهد، تنها به بخشى از اين فضاى حالت دسترسى دارد. 

بخشى از فضاى حالت كه خطراهه امكان عبور به آن را دارد، '''فضاى حالت مجاز'''، و بخشى كه چنين امكانى درباره‏‌اش وجود ندارد، فضاى حالت غيرمجاز ناميده مى‏‌شود. در فضاى حالتِ زبان، عبارتى مانند "دايره‏‌ى چهارگوش" وجود دارد كه در جهان خارج به دلايل منطقى نمودى ندارد و بنابراين بى‏‌معناست. اين نقطه براى خطراهه‏‌ى معنايى زبان غيرمجاز است. 

بخش مهمى از روندهاى حاكم بر سيستم‏‌ها را مى‏‌توان به صورت تحول بخش‌هاى مجاز و غيرمجازِ فضاى حالت فهميد. پيدايش خيابان‌ها، در واقع غيرمجاز كردنِ بخش مهمى از فضاى عبور و مرورِ شهرى براى خودروها بوده است، و حقوق مدنى و قضايى، مجموعه‏‌اى از قراردادهاست كه نقاط مربوط به رفتارهاى تجاوزكارانه را در فضاى حالت كردارهاى شهروندان غيرمجاز مى‏‌سازد.