مِهْرَوَند- پديده: تفاوت بین نسخه‌ها
از ویکی زروان
(صفحه‌ای جدید حاوی «=='''مِهْرَوَند ـ پديده'''== ===چیز ـ رخداد، بود ـ نمود، هستی ـ نیستی...» ایجاد کرد) |
|||
| (۳۷ ویرایش میانی توسط ۳ کاربر نشان داده نشده‌است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | [[اصل | + | ===کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی):=== |
| − | [[مهروند]] (مِه: بزرگ + روند) انعکاس [[هستی]] بر | + | * [[چیز -رخداد]] |
| − | «[[من]]» سیستمى است که با [[حد و مرز]]ى از محیط پیرامون خویش جدا شده است و پویایى دو سوى این مرز را در ارتباط با هم درک مى کند و مى فهمد. کلیت این پویایى [[مهروند]] نام دارد. | + | * [[بود- نمود]] |
| − | عنوانِ [[مهروند]] از سوی دیگر به ناتمام بودن این شناخت و گشوده بودنِ نامحدود هستی بر نظام شناخت انسانی نیز دلالت میکند. مهروند برچسبی است که در عینِ آگاهی به ناممکن بودن فهم کلیت [[هستی]]، برای اشاره به کلیت [[هستی]] به کار گرفته میشود. | + | * [[هستی - نیستی]] |
| − | بازنمایى الگویى از مرزبندى مهروند است که به زایش پدیده ها منتهى مى شود. بنیادی ترین گام در شکست تقارن مرزبندی است، که یعنی تمایز قایل شدن در میان پیوستارهایی که ذاتاً یکپارچه و متقارن و فاقد تمایز هستند. روند بازنمایى، با مرزبندی حوزه هایى از مهروند، عرصه هایى تکرارپذیر، قاعده مند ،چارچوب پذیر و بنابراین آشنا و شناختنى را ایجاد مى کند که هر کدامشان یک | + | * [[حضور ـ غیاب]] |
| − | + | * [[زمان- مکان]] | |
| − | ذات انگاری: باور به این که پدیده ها داراى واقعیت خارجى هستند و مستقل از فرآیند بازنمایی وبنابراین جدای از مرزبندی های قراردادى ما وجود دارند. | + | <br /> |
| − | تله ی افلاطون | + | <br /> |
| − | راهبرد زرتشت | + | |
| − | + | ===اصل [[شكست پدیده]]: === | |
| − | + | * [[مهروند]] (مِه: بزرگ + روند) انعکاس [[هستی]] بر [[دستگاه شناسنده|دستگاه شناسایی]] [[من]] است، و به آن سویه ی متحرک و [[ایستایی ـ پویایی|پویایی]] از هستی تأکید دارد که با ابزارهاى شناختى ما قابل ردیابى است . | |
| + | * «[[من]]» [[سیستمى]] است که با [[حد و مرز]]ى از محیط پیرامون خویش جدا شده است و [[پویایى]] دو سوى این مرز را در ارتباط با هم درک مى کند و مى فهمد. | ||
| + | * کلیت این [[پویایى]] [[مهروند]] نام دارد. | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | * عنوانِ [[مهروند]] از سوی دیگر به ناتمام بودن این شناخت و گشوده بودنِ نامحدود [[هستی]] بر نظام شناخت انسانی نیز دلالت میکند. | ||
| + | * مهروند برچسبی است که در عینِ آگاهی به ناممکن بودن فهم کلیت [[هستی]]، برای اشاره به کلیت [[هستی]] به کار گرفته میشود. | ||
| + | * [[بازنمایى]] الگویى از مرزبندى مهروند است که به زایش پدیده ها منتهى مى شود. | ||
| + | * بنیادی ترین گام در [[شکست تقارن]] مرزبندی است، که یعنی تمایز قایل شدن در میان پیوستارهایی که ذاتاً یکپارچه و [[متقارن]] و فاقد تمایز هستند. | ||
| + | * روند بازنمایى، با مرزبندی حوزه هایى از مهروند، عرصه هایى تکرارپذیر، قاعده مند ،چارچوب پذیر و بنابراین آشنا و شناختنى را ایجاد مى کند که هر کدامشان یک '''پدیده''' خوانده مىشوند. | ||
| + | <br /> | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | ===پدیده=== | ||
| + | * '''پدیده'''، [[چیز]] یا [[رخداد]]ی محدود، تکراری، آشنا و برچسب خورده است که همچون کلیتى یکپارچه فهمیده مى شود. | ||
| + | * به این ترتیب، زمینه ی یکپارچه و ناشناختنیِ مهروند به مجموعه ای از پدیده های جدا جدا و شناختنی شکسته میشود . | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | ==='''ذات انگاری''':=== | ||
| + | * باور به این که پدیده ها داراى [[واقعیت]] خارجى هستند و مستقل از فرآیند [[بازنمایی]] وبنابراین جدای از مرزبندی های قراردادى ما وجود دارند. | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ===[[تله]] ی [[افلاطون]]=== | ||
| + | * پدیده ها به شکلى مستقل از [[من]] ــ و حتى واقعى تر از [[بازنمایی]] ذهنیِ من ــ وجود دارند. | ||
| + | * برچسب هایى که در نظام هاى نمادین براى نشانه گذارى پدیدارها و بازنمایى ها به کار گرفته مى شوند ،ارزش [[هستى شناختى]] دارند و هستنده هایی مستقل محسوب مى شوند. | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | ===[[راهبرد]] [[زرتشت]]=== | ||
| + | * توجه به این نکته که مهروند از روندها (و نه پدیده ها) انباشته شده است | ||
| + | * پدیدارها محصول ساده شدن این [[رخدادها]] و رمزگذارى شان در ذهن من هستند. | ||
| + | * تفکیک کردنِ دو لایه ی '''[[بود- نمود|بود]]''' از '''[[بود- نمود|نمود]]''' و در نیامیختن پایگاه هستی شناسانه ی این دو. | ||
| + | <br /> | ||
| + | |||
| + | ===پرسش=== | ||
| + | * یک پدیده دقیقاً یعنی چه؟ | ||
| + | * چطور یک پدیده برای ما همچون یک هستنده جلوه گر میشود؟ | ||
| + | * ارتباط پدیده و مهروند چیست؟ | ||
| + | * آیا میتوان واقعیت پدیده را همپایه ی مهروند دانست؟ | ||
| + | * ارتباط زبان با ظهور پدیده ها چیست؟ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ===تمرین=== | ||
| + | * مثالى از یک پدیده بزنید. این پدیده در واقع چیست؟ | ||
| + | * چه رخدادها و چیزهایى پشتیبان این پدیده است؟ چرا شما این مجموعه از رخدادها را در قالب پدیدهاى یکتا درک مى کنید؟ | ||
| + | * آیا مى توان آن را در قالب پدیدارى دیگر ــ یا شبکه اى از پدیدارهاى دیگر ــ فهمید؟ | ||
| + | [[File:1.JPG|center]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۴
محتویات
کلیدواژه‌های خویشاوند (مفهومی):
اصل شكست پدیده:
- مهروند (مِه: بزرگ + روند) انعکاس هستی بر دستگاه شناسایی من است، و به آن سویه ی متحرک و پویایی از هستی تأکید دارد که با ابزارهاى شناختى ما قابل ردیابى است .
- «من» سیستمى است که با حد و مرزى از محیط پیرامون خویش جدا شده است و پویایى دو سوى این مرز را در ارتباط با هم درک مى کند و مى فهمد.
- کلیت این پویایى مهروند نام دارد.
- عنوانِ مهروند از سوی دیگر به ناتمام بودن این شناخت و گشوده بودنِ نامحدود هستی بر نظام شناخت انسانی نیز دلالت میکند.
- مهروند برچسبی است که در عینِ آگاهی به ناممکن بودن فهم کلیت هستی، برای اشاره به کلیت هستی به کار گرفته میشود.
- بازنمایى الگویى از مرزبندى مهروند است که به زایش پدیده ها منتهى مى شود.
- بنیادی ترین گام در شکست تقارن مرزبندی است، که یعنی تمایز قایل شدن در میان پیوستارهایی که ذاتاً یکپارچه و متقارن و فاقد تمایز هستند.
- روند بازنمایى، با مرزبندی حوزه هایى از مهروند، عرصه هایى تکرارپذیر، قاعده مند ،چارچوب پذیر و بنابراین آشنا و شناختنى را ایجاد مى کند که هر کدامشان یک پدیده خوانده مىشوند.
پدیده
- پدیده، چیز یا رخدادی محدود، تکراری، آشنا و برچسب خورده است که همچون کلیتى یکپارچه فهمیده مى شود.
- به این ترتیب، زمینه ی یکپارچه و ناشناختنیِ مهروند به مجموعه ای از پدیده های جدا جدا و شناختنی شکسته میشود .
ذات انگاری:
- باور به این که پدیده ها داراى واقعیت خارجى هستند و مستقل از فرآیند بازنمایی وبنابراین جدای از مرزبندی های قراردادى ما وجود دارند.
تله ی افلاطون
- پدیده ها به شکلى مستقل از من ــ و حتى واقعى تر از بازنمایی ذهنیِ من ــ وجود دارند.
- برچسب هایى که در نظام هاى نمادین براى نشانه گذارى پدیدارها و بازنمایى ها به کار گرفته مى شوند ،ارزش هستى شناختى دارند و هستنده هایی مستقل محسوب مى شوند.
راهبرد زرتشت
- توجه به این نکته که مهروند از روندها (و نه پدیده ها) انباشته شده است
- پدیدارها محصول ساده شدن این رخدادها و رمزگذارى شان در ذهن من هستند.
- تفکیک کردنِ دو لایه ی بود از نمود و در نیامیختن پایگاه هستی شناسانه ی این دو.
پرسش
- یک پدیده دقیقاً یعنی چه؟
- چطور یک پدیده برای ما همچون یک هستنده جلوه گر میشود؟
- ارتباط پدیده و مهروند چیست؟
- آیا میتوان واقعیت پدیده را همپایه ی مهروند دانست؟
- ارتباط زبان با ظهور پدیده ها چیست؟
تمرین
- مثالى از یک پدیده بزنید. این پدیده در واقع چیست؟
- چه رخدادها و چیزهایى پشتیبان این پدیده است؟ چرا شما این مجموعه از رخدادها را در قالب پدیدهاى یکتا درک مى کنید؟
- آیا مى توان آن را در قالب پدیدارى دیگر ــ یا شبکه اى از پدیدارهاى دیگر ــ فهمید؟
