روانشناسی خودانگاره: تفاوت بین نسخه‌ها
(←بخش دوم: چارچوب نظری) |
(←پیش درآمد) |
||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
<br /> | <br /> | ||
===[[پیش درآمد]]=== | ===[[پیش درآمد]]=== | ||
| + | * [[من-اکنون]] | ||
| + | * [[من؛ برابرنهاد دقیق سوژه]] | ||
| + | * [[اهمیت سوژه]] | ||
| + | * [[انکار سوژه]] | ||
| + | * [[جایگاه من در نظریه ی سیستم های پیچیده]] | ||
| + | * [[احیای من-سوژه]] | ||
===بخش نخست: روش شناسی=== | ===بخش نخست: روش شناسی=== | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۸
روانشناسی خوداِنگاره، یکی از پنج نوشتار مجموعه‌ی زروان است، هرچند خواندنش به تنهایی نیز می‌تواند برای علاقه‌مندان کارگشا باشد. گفتنی است، بازسازی مفهوم «من» (سوژه) دغدغه‌خاطری است که روان‌شناسان، جامعه‌شناسان و فیلسوفان قرن بیستم را به خود مشغول کرد و در نهایت به جبهه‌آرایی ایشان در دو قطب ناهمساز انجامید. دو قطبی که به ترتیب هواداران مرکزیت و انسجام «من» و مخالفان این مفهوم و معتقدان به ساختگی‌بودنِ پدیده‌ی «من» را در خود جای می‌دهند. این متن مدلی است سیستمی برای بازتعریف مفهوم «من» به شکلی که مفاهیم پایه‌ای آن مانند آزادی و خواست و خلق‌وخوی هنجارین به شکلی دقیق و مستند در آن صورت‌بندی شود.
- نشر شورآفرین؛ ۱۳۸۹؛ ۳۰۱ برگ؛ ۷۰۰۰ تومان
سرفصل ها:
محتویات
پیش درآمد
- من-اکنون
- من؛ برابرنهاد دقیق سوژه
- اهمیت سوژه
- انکار سوژه
- جایگاه من در نظریه ی سیستم های پیچیده
- احیای من-سوژه
بخش نخست: روش شناسی
- گفتار نخست: جغرافیای دانایی ۱۷ تا ۳۵
- گفتار دوم: سطوح توصیفی فراز ۳۵ تا ۵۳
بخش دوم: چارچوب نظری
- گفتار نخست: مرور منابع ۵۳ تا ۶۵
- گفتار دوم: پدیدار شناسی من/دیگری/جهان ۶۵ تا ۷۷
- گفتارسوم: مسیله مرزبندی ۷۷ تا ۸۳
- گفتار چهارم: الگوهای مرزبندی ۸۳ تا ۹۷
- گفتار پنجم: ظهور سه عرصه زیستجهان ۹۷ تا ۱۰۵
بخش سوم: رشد و و تکوین مفهوم من
گفتار نخست: شکستن پدیده ها۱۰۷ تا ۱۳۹
بخش چهارم:ساختار شناسی من
گفتار تخست: زمینه چینی ۱۳۵ تا ۱۳۹
گفتار دوم: خودانگاره در سطح زیست شناختی ۱۳۹ تا ۱۵۵
گفتار سوم: خودانگاره در سطح روانشناختی ۱۵۵ تا ۱۶۷
گفتار چهارم: خودانگاره در سطح جامعه شناختی ۱۶۷ تا ۱۷۱
گفتار پنجم: خودانگاره در سطح فرهنگی ۱۷۱ تا ۱۷۷
بخش پنجم:من، همچون اراده و خواست
گفتار نخست: تنش
گفتار دوم: غریزه و نیاز
من، از آن هنگام که در پی تنش زایمان با شکافی پرناشدنی از جهـان جـدا میشود و هویت مستقل خود را به دست می آورد، بیش از هر چیز مرکزی است برای درک تنشها و قلمروی است که میل به چیرگـی بـر ایـن تنشهـا در آن لانه کرده است. جهان به قدری پیچیده و نوزاد بـه قـدری بی تجربـه و ضـعیف است که رویارویی خام و بی واسطه ی من نوظهور و جهان، باید قاعدتا به ویرانـی و فروپاشی من و سیطره ی تنشهای آشوب ناک محـیط بـر ایـن مرکـز مقاومـت کوچک و سست منتهی شود .با وجود این، مـن در برخـورد بـا جهـانی چنـین خردکننده کاملا دست تنها نیست ....
