راهبرد لذت - گریزراه رنج: تفاوت بین نسخه‌ها
از ویکی زروان
(صفحه‌ای جدید حاوی «==='''اصل لذت'''=== * من در سطح روانی گزینش های رفتاری اش را طوری سازماندهی میکن...» ایجاد کرد) |
(←=اصل بقای لذت=) |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
| − | ==='''اصل بقای لذت | + | ==='''اصل بقای لذت'''=== |
* این باور که میزان کلی لذتِ قابل دستیابی (در افراد، زمانها، و سراسر عمر) محدود است، به چروکیده شدنِ فضای حالت مجاز و محدود ماندن راهبردهای لذت منته ی میشود. | * این باور که میزان کلی لذتِ قابل دستیابی (در افراد، زمانها، و سراسر عمر) محدود است، به چروکیده شدنِ فضای حالت مجاز و محدود ماندن راهبردهای لذت منته ی میشود. | ||
* یکی از مشتق های این اصل آن است که راهبرد لذت بدیهى، طبیعى و پرسش ناپذیر است. | * یکی از مشتق های این اصل آن است که راهبرد لذت بدیهى، طبیعى و پرسش ناپذیر است. | ||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۸
اصل لذت
- من در سطح روانی گزینش های رفتاری اش را طوری سازماندهی میکند که مقدار لذت دریافتی را بیشینه و میزان رنج را کمینه نماید.
- سازماندهی رفتار برای دستیابی به این هدف، به ظهور مسیرها و روشهایی جاافتاده و تکرارشونده منتهی میشود.
- این راهبردهای لذت، شیوه اى از رفتارِ منتهى به پاداش است که در رفتار من نهادینه شده است.
- این راهبردها به مسیرها و خطراهه هایی آشنا و پیموده شده در فضای حالت لذتِ من می مانند.
- فضای حالتی که کلیتِ لذت های تجربه شده یا ناشده، شناخته شده یا ناشناخته، و مجاز یا غیر مجاز را در بر میگیرد.
- راهبرد لذت، خطراهه هاى مجاز و غیرمجازِ دستیابی به لذت را در این فضا از هم متمایز مى کند و میتوان آن را شکلی از عملیاتى شده از این فضا دانست که در قالب کردارها و برنامه هاى رفتارىِ هدفمند نمود مى یابد.
اصل بقای لذت
- این باور که میزان کلی لذتِ قابل دستیابی (در افراد، زمانها، و سراسر عمر) محدود است، به چروکیده شدنِ فضای حالت مجاز و محدود ماندن راهبردهای لذت منته ی میشود.
- یکی از مشتق های این اصل آن است که راهبرد لذت بدیهى، طبیعى و پرسش ناپذیر است.
- در نتیجه بخشهاى غیرمجاز، ناشناخته، مطرود، و ممنوعِ فضای حالت لذت، خطرناک و نامعقول و بد قلمداد میشوند.
تله ی زاهد
- پیروی از این پیشفرض که برای دستیابی به هر لذتی باید لذتهای دیگر را طرد و سرکوب کرد، به قناعت و فقرِ اندوخته ی لذت در سطح روانی منتهی میشود.
- ساختهاى قدرت حاکم بر تعیین شکل فضاى حالت رفتارى هرگز مشاهده و نقد نمى شود، و در نتیجه فضاى حالت پاداش انعطاف و قابلیت
- توسعه ى خود را از دست مى دهد.
راهبرد حافظ
- راهبردهای لذت به لحاظ نظری نامحدود هستند و آزادی من برای آزمودنشان هیچ مهار و محدودیتی جز انتخابهای درونی خودِ من ندارد.
پرسش
- چرا راهبردهای لذت چنین محدود و الگوهایش چنین ساده و تکراری است؟
- چه قواعدی در سطح اجتماعی و روانی آزمودن راهبردهای تازه ی لذت بردن یا مسیرهای جدیدِ پرهیز از رنج را مهار میکنند؟ چرا؟
- آیا معیارهایی عام وجود دارد که بتوان بر مبنای آن در مورد راهبردهای لذتِ دیگری داوری کرد؟
تمرین
- راهبردهای لذت خود را ترسیم کنید. مرزها و محدوده های همسایه ی آن را شناسایی کنید و دریابید که در چه نقاطی لذتهای مجاز و غیرمجاز با مرزی از هم تفکیک میشوند؟
- چگونگی تثبیت این راهبردها در خود را ریشه شناسی کنید.
- چه الگوهایى از لذت بردن در طبقات اجتماعى یا اقوام و تمدنهای دیگر به نظرتانچندشآور، زشت، حیوانى و غیراخلاقى مى رسد؟
- چرا چنین است؟
- چه بخشهایى از راهبرد لذت شما احتمالا برای ایشان اینگونه مى نماید؟
