كالبدشناسى منش
منشها هم مثل هر سيستم همانندساز و خودزاينده ى ديگرى، در مسير تكامل خود سلسله مراتبى از پيچيدگى را در درون خود ايجاد مى كنند. يكى از راه هاى دستيابى به دركى دقيقتر از مفهوم منش و عناصر سازنده ى آن، بررسى همين سطوح پياپىِ سلسله مراتب است؛ سطوحى كه از برهم نهاده شدنشان ساخت پيازگونه ى منش پديد مىآيد.
نمادها، خرد ترین واحد حمل معنا
مغز؛ پیچیده ترین چیز شناخته شده در هستی
انعطاف پذیر ابر منشها هرچه ابرمنش بزرگتر و پيچيده ِ تر باشد، امكان آن كه منشهاي برسازنده اش معانی ناسازگاري را در خود حمل كنند و ارجاع هايی ضد و نقيض را داشته باشند، بيشتر میشود. اين پيامد طبيعىِ افزايش پيچيدگى و بالا رفتن انعطاف سيستم نسبت به رفتار زيرواحدهاي درونى اش است. به همين دليل يک خطاى كوچک در بيتى از حافظ )مثالا خواندنِ «كه عشق آسان نبود اول ولی افتاد مشكلها» به جاي «كه عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشكلها»)، كل منش را معيوب و غيرقابل انتقال مىسازد، اما ابرمنشهاي عظيمى مانند نظريه هاي فلسفى، حتى اشتباه بودن يک مثال يا لغزش در يک استنتاج منفرد را نيز تاب می آورند. از سوي ديگر افزايش پايدارى سيستم هاى پيچيده تر، برابر است با بيشتر شدن گزينه هاى رفتارى
