چرا گفتگوی درون در کودکی شکل گرفت و باقی ماند؟

گره خوردگىِ تفكر انتزاعى با زبان، و ارزش و اهميت تجزيه ي معنا به خشت هايی نمادين، و برچسب خوردنش در قالب واژگان، و فايده ى تكاملى زبان گشتارى/ زايشى كه مى تواند با نمادهاى محدود خود بیشمار معنا توليد كند امروز شالوده ي فهم مان از زبان را تشكيل می دهند. آنچه جاى پرسش دارد، دليل درونى شدن اين زبان در قالب گفتگوى درونى است، و باقى ماندنش در فرد.

لوريا، به پيروى از استادش ويگوتسكى، درونى شدن زبان و پيدايش گفتگوى درونى را مرحله ى نهايى تشديد رفتار به كمک محرک هاى زبانى مى داند. لوريا به اين نكته اشاره كرده است كه كودک در ابتداى كار از زبان براى سخن گفتن با خود و هدايت كردن رفتار خويش استفاده مى كند. به اين معنا كه پيش از انجام يک كنش حركتى، با خود در مورد آن صحبت مى كند و نوعى بازخورد مثبت را بين تصميمِ بيان شده و انجام آن تصميم برقرار مى كند. به گمان لوريا، روند درونى شدن زبان مرحله ى بلوغ اين روند است و فرد بالغ هم، همچنان، به محرک زبانى براى عمل به تصميمات خويش نيازمند است