جهان بینی - داستان - وجدان

محتویات

من نظم حاکم بر کلیت هستی را در قالب روایتی زبانی شده درک میکند که در هریک از قلمروهای زیست جهان به شکلی ویژه نوشته میشود.
روایتی که جهان را بازنمایی میکند و نظم چیزها و توالی رخدادهای آن را فهمیدنی میسازد، جهانبینی نام دارد. این روایتی است که مفاهیمی مانند طبیعت، خداوند، ماده و دانش تجربی را در بر میگیرد.
جهانبینی بر اساس حقیقت سازماندهی میشود و معیارهای شناختی بر آن حاکم هستند. روایتی که دیگری را بازنمایی میکند، وجدان خوانده میشود و جایگاه من و دیگری، وظیفه و مسؤولیت هر یک در قبال دیگری، و ماهیت انسان را تعیین میکند. این روایت ماهیتی اخلاقی دارد و بر اساس نیکی سازمان مییابد.
روایتی که به من مربوط میشود، داستان خوانده میشود و سرگذشت و سرنوشت من را در بر میگیرد. این روایت بافتی زیبایی شناسانه دارد.

روایت های سه گانه ی یادشده به عنوان حقایقی تردیدناپذیر و قطعی در نظر گرفته میشوند. در نتیجه، سه عرصه ی هستی شناسانه ی من ـ دیگری ـ جهان به متنِ سه پاره ی داستان ـ وجدان ـ جهانبینی فرو کاسته میشود.
در نتیجه ارتباط من و هستی قطع میشود و روایتها جایگزین ارتباط مستقیم من با هستنده ها میشود.

من به متنی تبدیل میشود و نمادها و نشانگان زبانی جایگزین روندها و رخدادهای واقعیِ برسازنده اش میشود.

من برای فهم هستی به روایت های سه گانه ی یاد شده نیاز دارد. اما من نویسنده ی این روایت است و آن را تعیین میکند، به جای آن که توسط آن تعیین شود.

ساخت اصلی سه روایت بنیادین خود را تعیین کنید و شکاف های معنایی و ناسازگاری های اصلی را در میانشان تشخیص دهید.