سیاوش

سیاوش، فرزند کی گشتاسپ، یکی از کهن ترین سرنمون هاي پهلوان شهید است. نامش به معناي پهلوانِ سیاه یا صاحب اسب سیاه است و از دو بخشِ سیا (سیاه) و اَرشَن (پهلوان) یا وخش (اسب نر) تشکیل یافته است. هر چند در متون پهلوي و اوستا بارها نامش تکرار شده است، اما فاقد شرح و بسطی است که بعدها در متون عصر اسلامی در موردش به چشم می خورد. او یکی از هشت شاه کیانی است که صاحب فره ایزدي دانسته شدهاند او به دلیل داشتنِ همین فره، همچون سایر شاهان فرهمند، چست و چالاك، دلاور و پهلوان، پرهیزگار و بزرگمنش دانسته شده است. همچنین در یشت نهم، دو تن از کسانی که در کشته شدن افراسیاب، نقشی بزرگ ایفا میکنند -یعنی کیخسرو و هوم، دستگیرکننده ي او- به درگاه درواسپ قربانی میکنند و از او میخواهند تا نابودي افراسیاب را بهرهي ایشان کند. هر دوي ایشان به این نکته اشاره میکنند که افراسیاب، قاتل سیاوش نامور است و او را به ناجوانمردي کشته است مضمونی در یشت نوزدهم نیز تکرار شده است