رامش - آرامش

اصل آرامش

• رخدادهای پیرامونِ من ارزشی مثبت یا منفی ندارند. این ارزش بسته به نوع برخورد من با آنها به رخدادها منسوب میشود.
• به عبارت دیگر، کنش من است که تقارن ارزشیِ حاکم بر رخدادها را می شکند.

تنش گريزی

رخدادهای تنش آفرین اموری تهدیدکننده و دشمن خو هستند که یا باید با آنها جنگید و یا باید به شکلی رواقی و جبرگرایانه زورمندی و اقتدارشان را پذیرفت. بنابراین رویارویی با تنشها به یکی از دو قطبِ مقاومت نسنجیده یا دست کشیدن از کنش میانجامد.

تله ی رامش ـ ناآرامی

گریز از تنش، بسته به درجه ی خودآگاه بودنِ این روند، به پیروی از جریان رخدادهای بیرونی (رامش) یا کشمکشِ بیحاصل و مقاومت کور در برابر این رخدادها (ناآرامی) منتهی میشود.

راهبرد آرامش

سازگاری با تنش به بهره جستن از رخدادها برای دستیابی به خواست میانجامد.

پرسش

• رابطه ی آرامش با جمِ رامش ـ ناآرامی چیست؟
• چرا آرامش با رامش یا ناآرامی جفت نشده است و دو شکل از گریز را با هم همچون جم ای در نظر گرفته ایم؟
• برابرنهادهای همارز با مفهوم آرامش را در عرفان ایرانی یا فلسفه ی ذن کدام است؟

تمرین

• یک تنش کوچک را در نظر بگیرید. نخست بکوشید تا آن را نادیده بگیرید و از میان برش دارید،
• بعد بکوشید تا تحملش کنید و وجودش را بدون دستکاری کردنش تاب بیاورید.
• سپس بکوشید تا از آن همچون رخدادی یاریگر و سودمند برای خواستهایتان استفاده کنید.