بافتشناسى منش
«واضح است كه عقل و هوش با هر جسمى نمى تواند همزيستى داشته باشد. درخت نمى تواند در اثير زندگى كند، يا ابرها در درياى نمک. همانطور كه ماهى نمى تواند در مزرعه زندگى كند و خون در سنگ جارى نمى شود، وجود و نمو هر چيزى را مكانى مشخص و معين است. »
- لوكرسيوس
رويكرد بافت شناسانه به منشها، به آن معناست كه ساختار و كاركردشان را در سطوح گوناگونِ نظام چهارلايه اي فراز تحليل كنيم. براى سادگى بيشتر، هر يک از اين سطوح را به طور جداگانه مورد بررسى قرارمى دهيم.
منشها، با وجود ارتباطشان با دستگاه عصبى، به هيچ عنوان، ارتباطی سرراست و يک به يک با عناصر نورونى برقرار نمیكنند. سطح نورونى و عصبى، در واقع، اليهاى متفاوت از پيچيدگى است و در آنجا نشانى از منشها نمىتوان يافت. همانطور كه در سطح زيستشناختى، اثرى از نهادهاى اجتماعى و كنشهاى متقابل نمادين وجود ندارد. به عبارت ديگر، منشها و نورونها، به دو سطح متفاوت سلسلهمراتبی و دو مقياسِ متمايزِ پيچيدگی تعلق دارند. يک چيز فراگير و عام وجود دارد، كه در يک مقياس و با يک درجهى درشتنمايى در آن نورونها را مىتوان ديد، و در يک مقياس ديگر منشها را. منشها شبكهاى پويا و خودبسندهاند كه بر روى شبكهى عصبى سوار مىشوند، اما ارتباط يک به يكى با واحدهاى تشكيلدهندهى اين سيستم زيستى برقرار نمىكنند. بنابراين آنچه منش انتقاليافته از مغز »من« به ديگرى را يگانه مىسازد جايگاهش بر شبكهى عصبى يا الگوى شليک فالن نورون خاص نيست، كه معناى مشتركى است كه در اين دو مغز توليد مىكند. تنها چيزى كه در مورد جايگاه منشها بر مغز مىتوان گفت، آن است كه مغز و منشها شكلى از تخصصيافتگی زمانى- مكانى را در ارتباط با هم شكل دادهاند. اين به آن معناست كه وقتى صحبت از منشى مانند موسيقى مىشود، مىتوانيم ادعا كنيم كه محل پردازش و رمزگشايى/ رمزگذارى آن در ناحيهى گيجگاهى نيمكرهى راست مخ است. اما در همين ناحيه ميليونها نورون وجود دارند و سخن گفتن با دقتى بيشتر در مورد محل حفظ و نگهدارى يک منش خاص ناممكن است. با وجود عدم قطعيت بزرگ حاكم بر جغرافيا و مكانشناسى منشها در مغز، در مورد زيرواحدهاى كاركردى دستگاه عصبى و ارتباط آن با منشه
