داو - کار

اصل داو بستن

• کنش، در شرایطی که تنها بر تکیه بر خود انجام پذیرد، تا حد امکان از متغیرهای پیرامونی مستقل شده باشد، با فرزانش و قبول مسؤولیت پیامدهایش همراه شود، و در آویختن با تنشی، غیابی و ترسی راستین را آماج سازد، داو خوانده میشود.
• داو بستن به معنای قبول مخاطره ی فراگیر و عدم قطعیتِ کاملِ جاری بر تمام کردارها، و با این وجود دست یازیدن به کنشی با تمام وجود است.
• داو بستن کنشی است که با تکیه کردن بر اکنون و اینجا انجام می پذیرد.

توهم کار کردن

• کرداری که با برکنده شدن از اینجا و اکنون، و با واپس نشستن از متغیرهای درونزاد و خودمختاریِ کنشگر انجام پذیرد، کار خوانده میشود.
• کار عملی هنجارین است که با قصدِ پرهیز از رویارویی با مخاطره و گریز از تنش و غیاب و ترس برگزیده میشود. هرچند هرگز در رفع تنش موفق نیست.

تله ی بنده

من، برای دستیابی به امنیت و رامش، بدون دخالت دادن خواستهای درونی خویش از راهبردهای آماری به عنوان سرمشقی برای رفتارهایش استفاده میکند. در نتیجه پیروی روندهایی آماری و تابع فرمان هایی اجتماعی میشود.

راهبرد جنگجو

من برای دستیابی به خواستی درونی، کنشی خودجوش را به انجام میرساند و پیامدهایش را میپذیرد و به این ترتیب داو میبندد.

پرسش

• داو بستن در ادبیات و حماسه ها و اساطیر چگونه انعکاس یافته است؟
• چرا داو بستن مفهومی چنین دور از ذهن و پیچیده مینماید؟
• چه نمونه های تاریخی ای از داو بستن مردمان بزرگ را سراغ دارید؟

تمرین

• چه عناصری میان یک کنش معمولی و یک داو تمایز ایجاد میکند؟
• این تمایز را در مورد گزینشهای رفتاری خود دریابید و کنشی را به داو بستن تبدیل کنید.