|
|
| (۳ ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشده‌است) |
| سطر ۳۷: |
سطر ۳۷: |
| | | | |
| | [[اگر گفتگوى درونى تنها شيوه ى تفكر نيست، چرا اين چنين در سطح روانشناختى رواج دارد؟]] | | [[اگر گفتگوى درونى تنها شيوه ى تفكر نيست، چرا اين چنين در سطح روانشناختى رواج دارد؟]] |
| − |
| |
| | | | |
| | [[خودآگاهی از دیدگاه نظریه منشها]] | | [[خودآگاهی از دیدگاه نظریه منشها]] |
| − |
| |
| | | | |
| | [[گفتگوی درونی و افزایش بخت بقای منشها]] | | [[گفتگوی درونی و افزایش بخت بقای منشها]] |
| − |
| |
| | | | |
| | [[فشار تکاملی منشها،عامل توسعه ارتباطات انسانی]] | | [[فشار تکاملی منشها،عامل توسعه ارتباطات انسانی]] |
| | | | |
| | + | [[گفتگوی درونی و طیف آگاهی]] |
| | | | |
| | + | [[آگاهىِ تغييريافته]] |
| | | | |
| − | ج( مكالمهى درونى، با وجود سلطهاى كه در زمان بيدارى انسان دارد، تنها
| + | [[داروي حقيقت]] |
| − | حالت آگاهى نيست. روانشناسان، بر مبناى الگوى پردازش اطالعات در مغز
| + | |
| − | و تجربهى ذهنى فرد از آن، آگاهى را به صورت طيفى در نظر مىگيرند كه
| + | |
| − | در ميان دو قطب كشيده شده است. كمترين فعاليت قشر مخ و پايينترين
| + | |
| − | سطح خودآگاهى، به يكى از اين دو قطب تعلق دارد. اين قطب را معموالً با
| + | |
| − | برچسبِ حالت كُما مشخص مىكنند. در انتهاى ديگر اين طيف، تفكر فعال
| + | |
| − | و خودآگاهانهاى را داريم كه در شرايط حل مسأله و بحث با ديگران تجربهاش مىكنيم. مكالمهى درونى تنها بخشى كوچک از طيف آگاهى را
| + | |
| − | كه به قطبِ تفكر فعال نزديکتر است در بر مىگيرد. حاالتى مانند خواب،
| + | |
| − | هپروت، و خلسه هم هر يک در بخشى از اين طيف جاى مىگيرند.
| + | |
| − | آنچه مدتهاست شناخته شده، تأثير حالت آگاهى بر توانايى جذب و
| + | |
| − | پردازش منشهاست. به عنوان مثال، تمايز بين پويايى منشها در حالت
| + | |
| − | خواب و بيدارى به خوبى براى همهى ما ملموس است. مشهور است كه به
| + | |
| − | هنگام خواب، غلبهى معمولِ نيمكرهى چپ مخ بر نيمكرهى راست خفيفتر
| + | |
| − | مىشود و پويايى منشهاى عاطفى كه در حالت عادى در زمينهاى از انبوه
| + | |
| − | منشهاى زبانى گم مىشده، مجال ظهور مىيابد. بسيارى از پژوهشگران
| + | |
| − | و ناتوانى 207 محتواى هيجانى خاص روياها و حاالتى مانند ضعف محاسباتى
| + | |
| − | را - كه در روياها رايجاند - نتيجهى همين به هم خوردن 208 در خواندن
| + | |
| − | تعادل دو نيمكره مىدانند.
| + | |
| − | همچنين مىدانيم كه در برخى از حاالت آگاهى )مانند بيهوشى، كما، و
| + | |
| − | گيجىِ ناشى از بیخوابى( توانايى روانى فرد براى جذب منشهاى جديد
| + | |
| − | بسيار كاهش مىيابد. همچنين اين را هم مىدانيم كه تفكر فعال و انتقادى
| + | |
| − | هم از پذيرفته شدن بسيارى از منشهاى عاطفى جلوگيرى مىكند. با
| + | |
| − | وجود اين، ظاهراً در بخشهايى از اين طيف - كه به نام آگاهىِ تغييريافته
| + | |
| − | شهرت يافته است - استعداد مغز براى جذب و پذيرش منشهاى ورودى به
| + | |
| − | ، خلسهى ناشى از 209 شكلى جالب توجه باال مىرود. حالت خواب مصنوعى
| + | |
| − | موسيقى ضربى و رقص، و اثر برخى از داروهاى روانگردان مىتوانند زمينه
| + | |
| − | را براى پذيرش بىقيد و شرط منشها آماده سازند.
| + | |
| − | در عمل هم اين حاالت در سطح كنش بينافردى به همين مقصود به
| + | |
| − | كار گرفته مىشوند. استفاده از رياضت بدنى، رقصهاى طوالنىمدت همراه
| + | |
| − | با موسيقى ضربى، بخشى عام و فراگير از مناسک اهليت در تمام جوامع و
| + | |
